40.

Na het voorgerecht gaan Tom en ik terug naar de woonkamer in afwachting van het hoofdgerecht, maar ook zodat die 2 verliefde pipo’s wat tijd voor zich hebben. Het duurt niet lang voordat Tom en ik alweer zo aan het lachen zijn en dat allemaal om de domste dingen. Ik weet niet wat er scheelt, maar ik denk dat ik toch maar in m’n droge periode zit. Na een tijdje gebabbeld te hebben vinden we dat het toch eens tijd word om terug te gaan naar de keuken. Maar daar is er blijkbaar niet aan het eten gewerkt, want wat ik zie had ik liever niet gezien. Silke en Bill zijn in een hevig kus verwikkeld, het maakt me eingelijk wel een beetje boos. Ik hoor Tom naast me eens kuchen en plotseling houden ze op. Ze kijken ons wat beschaamd aan, maar opeens veranderd Silke haar gezicht en kijkt ze me kwaad aan. Verbaasd kijk ik terug maar loop dan zonder nog iets te zeggen terug naar de woonkamer. Tom blijft in de keuken om wat te helpen zodat het wat sneller gaat en ik zit hier, alleen en boos. Na 10 minuten komt Tom me zeggen dat ik aan tafel kan. En wanneer ik me neerzet is er nog altijd niets gezegd geweest. In wat een pijnlijke stilte lijkt eten we ons eten op, het is een vegetarische lasagne die trouwens heel lekker is, maar nog voor dat m’n bord leeg is sta ik recht. Ik heb er echt genoeg van! Eerst zegt Silke niets tegen me, dan weer wel maar vertelt ze niet alles, dan moet ik het godverdomme uit een boekje gaan halen en nu gaat ze een beetje boos zijn op mij omdat ik haar betrapt tijdens hun vrijpartijtje! Moeten ze elkaar maar niet staan aflebberen op een plaats waar iedereen binnen kan! Uit pure kwaadheid loop ik naar buiten zonder m’n jas of handtas mee te nemen en loop stug door. Een beetje respect is blijkbaar ook weer teveel gevraagd voor haar. Zonder dat ik doorheb naar waar ik loop, kom ik terecht in het park en daar zet ik me neer op een bankje onder een boom. Doordat ik me net zo kwaad heb gemaakt, loopt er stilletjes een traan over m’n wang. Vlug veeg ik hem weg, dit heb ik echt niet gewild. Wat een leuke dag moest worden is geëindigd in een drama. Een diepe zucht verlaat mijn mond en ergens in de verte hoor ik hoe mijn naam meerdere malen geroepen word.