Because you were/are special to us/me (ftsk) 41

"Goedemorgen schone slaapster." Ik wrijf mijn ogen uit en kijk in het lachende gezicht van Kyle. "Ik dacht, ik laat haar wat langer slapen en maak haar ontbijt op bed. Je ouders komen pas tegen de middag thuis dus we kunnen uitgebreid eten." Ik zet me recht en zie achter hem 2 schotels staan met ongelofelijk veel eten op. "Je bent een schat." Ik open mijn armen om hem een knuffel te geven. Hij laat zich recht in mijn armen vallen. "Waar heb ik dat aan verdiend?" Hij begint nog maar eens te lachen. "Dezelfde rede waarom je het verdiende in augustus. Er is dus niet echt een rede voor. Of misschien toch wel, omdat we toen bij je mochten logeren, omdat ik hier nu nog eens logeer, omdat je de beste vriendin bent die iemand zich kan inbeelden, omdat je zo lief bent en om de liefde die je me de afgelopen 4 maanden hebt gegeven." Dat laatste kostte hem heel wat moeite om het gezegd te krijgen, dat merk ik meteen aan de manier waarop hij het zegt. Ik wrijf eens over zijn rug en geef hem een kus op zijn wang. Het volgende moment knort de maag van Kyle ongelofelijk. "Heeft arme Kyle honger?" plaag ik hem. "Maar een heel klein beetje... veel" zegt Kyle met een rood hoofd. "Je moet daarvoor niet rood worden hoor. Je bent al schattig genoeg als je niet bloost." lach ik. Hij neemt een schotel en geeft hem aan mij, hij neemt de andere en samen beginnen we te eten. Net zoals de vorige keer bijten we van elkaars koffiekoeken. Als we drinken draaien we ons armen door elkaar.

Tegen 4 uur maken we ons klaar om daarna naar de film te gaan. De film was super grappig. Daarna gaan we nog iets drinken en tegen 11 uur gaan we naar huis. De dagen daarna brengen we deels door met Fabian. De week die Kyle bij ons zou doorbrengen is al snel door.

De ochtend dat Kyle moet vertrekken gaat de wekker om 6 uur af. "Blijf maar liggen. Ik vind de weg naar de luchthaven wel." fluistert Kyle wanneer ik een zucht laat en me nog eens draai. "Nee, ik wil mee naar de luchthaven. Ik ga je voor het komende half jaar niet meer zien, ik wil nog afscheid nemen." fluister ik terug, meteen klaarwakker. "Ik ga me klaarmaken." laat hij weten. "Moest ik terug in slaap vallen maak me dan wakker nadat jij je omgekleed hebt alsjeblieft." zeg ik en draai me nog maar eens. "Zal ik doen." Hij loopt de kamer uit en enkele seconden later ben ik weer aan het slapen. "Ella, ik ben klaar, ben je zeker dat je mee wil, je bent nog zo moe?" Ik knik. "Natuurlijk ga ik mee, ik laat mijn aller-aller-allerbeste vriend niet alleen vertrekken naar Amerika." Ik wrijf mijn ogen uit en sta op. Een uur later moeten we echt wel vertrekken.

"Ik wil een knuffel." zegt Kyle een beetje droevig. Meteen doe ik wat hij vraagt. "Ik ga je heel erg missen." zeg ik met een enorme pruillip. "Ik ga je ook heel erg missen." antwoordt hij terug. "Komen jullie in de zomer nog eens naar België want ik krijg geen vakantie van mijn baas." vraag ik. "We komen terug, dat beloof ik je. Ik laat je zo snel mogelijk weten wanneer we komen." antwoordt hij zelfzeker. "Ik zal op je wachten." Ineens doet hij zijn trui uit. "Hier die had je nog tegoed. Weet je nog, ik moest hem aandoen zodat je ook aan de afgelopen week zou kunnen denken." Dan pas besef ik dat het de rode trui was die hij me gegeven had en wou dat ik hem hield. Daarna moet Kyle vertrekken. "De reus moet Klein Duimpje verlaten. Heb je de kiezeltjes onderweg gelegd, of heb je de broodkruimels gebruikt?" Lachend kijk ik hem aan. "Ik wou dat ik de broodkruimels gelegd had zodat ik met jou mee kon." antwoord ik. "Je bent echt heel lief, weet je dat?" Ik haal mijn schouders op. "En ik moet nu echt wel vertrekken, weet je dat?" Ik knik. "Dat weet ik maar ik wil niet dat je vertrekt." geef ik toe. "We zijn sneller terug dan je denkt." langzaamaan trekt Kyle zich los tot onze vingers in elkaar haken. "Ik zal op je wachten." Een klein lachje verschijnt op zijn gezicht. "Kus?" vraag ik. Hij komt weer dichterbij en gaat een beetje door zijn knieën tot hij op mijn hoogte is. We willen elk een kus aan de ander geven waardoor we uiteindelijk eindigen op elkaars mond. Het eerste moment kus ik terug maar dan trekken we beiden terug. "Oeps" zeggen we beiden tegelijk en kijken naar onze voeten. "Het spijt me Ella, die kus was niet meteen de bedoeling, alhoewel ik het niet zo erg vond. Ik moet nu echt wel weg. Ik mail je als ik ben aangekomen." Hij geeft me nog een kus op mijn wang en verdwijnt. Ik blijf de eerste 10 minuten gewoon staan, enkel staren. Daarna neem ik de eerste taxi die stopt naar huis.