Chapter 9

Elyza;
vrijdag 31 augustus:

ik zat op de bank met Maeyke naast me. Edward en Jacob stonden aan de andere kant van de kamer. Maeyke en ik keken ze boos aan. Sam Uley reed Billy naar binnen. "bedankt dat jullie die 2 vampiers hebben uitgeschakeld, die vrouw komt nog wel terug en dan vermoorden we haar ook" zei Billy. "Nou, we hebben het niet alleen gedaan" zei Maeyke met een boze blik naar Edward en Jacob. "ja, ookal was dat wel de bedoeling" zei ik. Edwrad en Jacob lieten hun hoofd hangen. "we wilden alleen maar helpen" mompelde Edward. "ja, we dachten dat jullie wel wat hulp konden gebruiken" zei Jacob. "we hadden jullie hulp niet nodig" snauwde Maeyke. "nee, we konden zwe makkelijk aan" zei ik kwaad. "oh oke dan" mompelde Billy. "maar wat heb je gevonden?" vroeg Alice aan Carlisle. Carlisle kwam naar ons toe gelopen. hij had twee kettingen in zijn hand. "deze had James bij zich" zei hij. Maeyke en ik hielden onze adem in. dat waren de zilveren kettingenvan onze ouders die ze aan elkaar hadden gegeven toen ze 20 jaar getrouwd waren. Carlisle gaf ons allebei een ketting. Maeyke en ik keken naar elkaar en deden de ketting om. Maeyke schrok op "ik zag papa en mama" fluisterde ze. "ik zag dat ze de kettingen aan elkaar gaven, ze waren zo...gelukkig" "ja, dat is best bijzonder" zegt Emmett. Maeyke en ik keken elkaar aan. "wat nou?" zei hij. Edward en Jacob kwamen naast ons zitten. we keken ze boos aan en stonden op. "we gaan naar het reservaat" zeiden we tegen Carlisle. we liepen de kamer uit. we renden door de bossen tot we bij de grens stonden. Sam en Paul stonden op ons te wachten. "welkom terug" zei Sam "Emily heeft jullie gemist" "hoepel op" gromde Paul naar ons. "Paul!" zei Sam "ze horen nog steeds bij de stam. Paul keek hem ongelovig aan. "ze hebben nog steeds quillets bloed" Sam keek ons aan. "kom maar mee, Emily heeft brownies gebakken" Maeyke en ik liepen de grans over. Paul gromde naar ons. Paul en Sam veranderde in een wolf, terwijl Maeyke en ik in onze vampier gedaantes bleven. "kom" hoorde ik Sam denken. Sam rende voorop met Paul vlak achter hem. Maeyke en ik rende ze achterna. we kwamen bij een leuk, klein en gezellig huisje aan. "ga maar naar binnen" zei Sam. "grappig dat we nog steeds hun gedachtnes kunnen horen" zei ik tegen Maeyke. Maeyke rolde met haar ogen. we liepen naar binnen en zagen Emily druk in de weer, met de keuken te poetsen. "hoi Emily" zei ik, Emily keek op. "leuk je weer te zien" zei Maeyke. "Elyza, Maeyke" stamelde Emily. ze sprong op en omhelsde ons. "oh, ik heb jullie zo gemist" riep ze. de tranen stroomde over haar wangen. ik schrok ik wist wat er was gebeurt maar toch bleef ik schrikken als ik naar haar gezicht keek. grote littekens liepen van haar reachteroog tot haar rechter mondhoek, zodat ze altijd een beetje boos keek. Sam, haar verloofde werd een keer boos en Emily stond te dichtbij. Sam haatte zichzelf voor een lange tijd. eerst snapte ik niet waarom Emily nog bij hem bleef tot ik hoorde over 'inprenten'. als een weerwolf met een ander inprent voelt dat alsof de hele wereld om diegene draait. je zou het kunnen vergelijken met een blinde die voor het eerst de zon ziet, alles is bijzonder met hem of haar in de buurt. ik denk dat, omdat ik half vampier ben, ik niet meer kon inprenten. gelukkig maar ik zou geen beter iemand kunnen wensen dan Edward. "ik heb brownies gebakken" onderbrak Emily mijn gedachten. "willen jullie er ook een?" Maeyke en ik keken elkaar aan. ik haalde mijn schouders op en liep naar de schaal brownies. ik pakte er een van de schaal en nam een hap. ik proefde alles, maar dan ook echt alles. ik proefde de meel, de chocolade echt alles wat erin zat. het smaakte vies. vies? ik viond Emily's brownies altijd heerlijk! ik spuugde de hap uit, maar kreeg daar meteen spijt van. Emily's gezicht betrok "ik was vergeten dat jullie half vampier zijn" fluisterde ze. ik zuchtte. "het spijt me" zei ik. "het maakt niet uit" zei ze iets harder. Sam en Paul kwamen binnen. Maeyke liep naar buiten. "wat ga je doen?" vroeg ik. "even weg" antwoorde ze. "kom je dalijk weer terug?" "zodra je de hond buiten heb gezet" zei ze met een blik op Paul. Paul gromde. heel zijn lichaam beefde. "Paul, niet veranderen" beveelde Sam, maar het was al te laat. Paul veranderde in een grote wolf en sprong op Maeyke af. Maeyke sprong over hem heen en ging naast me staan. "nou, de wolf is uit de kast" zei ik droog. "jullie zijn ook geen steek verandert" zei Sam. Maeyke en ik grinnikten. Paul sprong op ons af, maar Maeyke en ik sprongen soepel opzij. "zullen we?" zei Maeyke met een grijns. "kom maar op" zei ik. Maeyke en ik rende naar Paul terwijl Paul ons tegemoet kwam, Maeyke en ik pakte elkaars haan en Paul knalde over onze armen heen. Maeyke en ik deden de flik-flak zodat we voor hem stonden. Paul gromde naar ons, ik grijnsde. Paul sprong op en probeerde me te bijten. ik deed een salto over hem heen en pakte zijn poot. ik trok hem naar me toen en schopte hem tegen een boom. "nu is het genoeg!" riep Sam. "Paul verander terug" Paul keek ons een voor een aan. "NU!" beveelde Sam. Paul rende naar de bomen en kwam enkele seconden later weer terug. hij droeg alleen een jogging broek geen t-shirt en geen schoenen. "bloedzuigende rothonden" siste hij. "wat je zegt ben jezelf" kaatste iok terug. "je hebt groot gelijk zusje" zei Maeyke. "zullen we weer naar huis gaan" vroeg ik. "is goed kom" we draaide ons om en rende naar huis.