36.

Vermoeid kwam ik wakker, het was gisteren nogal laat geworden. Maar ik was blij dat ik nu toch wel alles ongeveer wist. Opeens had ik een ingeving. Ik begon te lachen om m’n eigen idee eigenlijk, maar het was wel een goed idee. Met een glimlach stond ik recht uit m’n bed en liep in pyjama de trap af. Beneden aangekomen, zie ik dat de tv speelt en dat Silke in de keuken bezig was. Stilletjes loop ik naar haar toe, ze had blijkbaar nog niet gemerkt dat ik beneden gekomen was. ‘Dag zus!’ Silke verschoot zo hard dat ik maar net haar zwaaiende armen kan ontwijken. Ze kijkt me wat beduusd aan maar begint dan gewoon te lachen, ok die was ook geslaagd. Nog nalachend zet ik me neer op een stoel en begin wat in de krant te bladeren. ‘Pff, er iets blijkbaar niets speciaals gebeurd hier op deze stomme aardbol.’ Het was eigenlijk niet de bedoeling dat ik dat luidop zei, want blijkbaar was het nogal lachwekkend. ‘Wat?’ vraag ik dan weer op een droge manier aan Silke. ‘Weet je dat ik soms echt twijfel of jij nu wel niet echt adhd hebt?’ En al hoofdschuddend loopt Silke naar de woonkamer met een kom cornflakes in haar handen. Snel volg ik haar voorbeeld en ga dan ook naar de woonkamer waar ik neerplof in de zetel. En tijdje zitten we gewoon zwijgend en etend naar de tv te kijken zonder dat het programma echt doordringt. ‘Zeg Silke, wil je vanmiddag niet mee naar het centrum met me?’ Silke verschiet nogal van m’n plotse vraag. ‘Ja, maar waarom. Je hebt toch helemaal niets nodig?’ ‘Eum, nee. Maar ik wil naar de kapper.’ ‘Hoe, maar je bent toch nog niet zo lang geleden gegaan om je kleuren te laten bijkleuren?’ ‘Ja, maar ik wil ze er nu uit. Ik kreeg dat idee plots in m’n hoofd toen ik vanochtend wakker werd. Dus je weet dat ik dat dan meteen moet kunnen uitvoeren é!’ ‘Jaja, het is al goed. Ik ga wel.’ Zegt ze dan uiteindelijk nog. Met een klein vreugdedansje loop ik naar boven om me om te kleden. Als snel volgt Silke ook en niet veel later zijn we allebei klaar om naar de kapper te gaan. Daar aangekomen mag ik direct doorlopen, want de mensen hier zijn vrienden van onze ouders dus is het nooit een probleem voor hun. Na ongeveer 2 uur is m’n haar gekleurd en ben ik tevreden van het resultaat. Het was nu weer neutraler. Buiten gekomen bedenk ik me plots dat ik de Bravo nog moet halen. ‘Silke, ga jij alvast naar huis. Ik moet nog even bij de krantenwinkel langs.’ Okee, dan zie ik je thuis wel.’ Silke loopt naar huis en terwijl keer ik terug om naar de krantenwinkel te gaan. Ik neem snel het boekje uit de rekken en betaal. Terwijl ik terugloop naar huis, kijk ik wat er op de voorpagina staat. En wat ik daar zie, kan ik eerst niet geloven. Maar uiteindelijk begin ik op een snel tempo naar huis te lopen. Daar aangekomen storm ik het huis binnen. ‘Silke! Nu ga je me toch wel een en ander moeten uitleggen!’ Het kwam er toch wel bozer uit dan ik bedoelde. En Silke, die kijkt me wat verdwaasd aan.