35.

Ik slaak een zucht als Friedolien me nog steeds zit aan te gapen. 'Wat wil je weten?' 'Alles! van het begin tot einde.' opnieuw slaak ik nog een zucht en bedenk eerst hoe ik alles ga verwoorden terwijl ik naar mijn voeten staar die dan opeens wel zeer interessant lijken te zijn. 'Nou, we reden dus met zijn auto naar een restaurant. Ik dacht dat we gewoon een leuk gezellig restaurantje gingen gaan bezoeken om dan nog om een betaalbare prijs te eten. Nee hoor, één van de duurste restaurants hier, waar wij zes paar schoenen mee kunnen kopen. Ik zo slim als ik ben de goedkoopste dingen bestellen, en dat vond meneer Kaulitz niet zo leuk. Toen we mochten bestellen, kwam de ober aan met één van de duurste champagnes! Bill had dat gewoon achter mijn rug besteld. Niet te geloven hé!' 'Ja, ik weet dat je niet van zijn geld houdt, van niemands geld trouwens, maar dat is toch lief!' Ik kijk mijn zusje droog aan en ze grijnst als een klein kindje die betrapt wordt op het stelen van koekjes. 'Nou, om mijn verhaal voor te zetten. Het eten was echt lekker en het restaurant was zijn sterren waard!' 'Wat hebben jullie dan gegeten?' 'Ik heb als voorgerecht Sint-Jacobs noten gegeten en Bill oesters.' 'Ieuwl oesters.' 'Ja weet ik. Als voorgerecht heb ik een lamskotelet met puree en een slaatje gegeten en Bill een vegetarische maaltijd, maar vraag me niet wat daar allemaal in zat. Uhm en dan als dessert hebben we samen één grote coupe gegeten.' 'Oelala, samen van één coupe!' Friedolien wiebelt met haar wenkbrauwen en ik sla in haar buik. 'Je moet er niets bij denken!' 'Neenee!' 'Nee!' Friedolien lacht, maar door mijn blik houdt ze meteen op. 'Wat hebben jullie daarna gedaan?' 'Gaan wandelen in het park.' 'Oeh en was het romantisch?' 'Friedolien! Er was nergens iets romantisch aan!' 'Jaja, dat zeggen ze allemaal.' 'Verdorie geloof mij toch eens!' zeg ik boos en ik sta op. Natuurlijk was het zeer romantisch, maar dat kan ik haar nog niet vertellen. Al zou ik het van de daken willen schreeuwen. Bill en ik hebben nog niets officieel en ik wil daarop wachten. Samen gaan we naar beneden, maar ik negeer Friedolien helemaal. Al probeert ze mijn aandacht te trekken, het heeft voorlopig geen zin. Ik staar naar de televisie als Friedolien vraagt of ik honger heb. Ik schudt mijn hoofd en zeg dat ik nog te vol zit van vanmiddag. Friedolien komt naast me zitten en blijft me aankijken, maar ik gun haar geen blik waardig. 'Silke, het spijt me. Ik weet hoe gevoelig Bill voor je ligt en dat je al lang genoeg op de ware wacht. Maar ik weet dat dit je kans is! Hij is degene waar je op wacht.' ik trek mijn schouders op en zeg dat ik me wel speciaal voel door hem. Ze lacht en kust mijn wang. 'Geef het gewoon tijd, dan zal je hart zeker het zijne vinden.' Ik kleur rood en zeg dan, als ik zie dat het al laat is: 'Ik ga slapen.' 'Okay tot morgen.' lacht ze en nog eens een kus op mijn wang. 'Slaapwel.' en langzaam slenter ik naar boven om daarna lekker onder het wol te kruipen.