My lovely angel

Liza voelde hoe 2 stevige armen zich rond haar middel klemden. Ze werd, alsof het niets was, van de grond geheven en in het rond gedraaid. 'Silas, zet me neer,' grauwde ze waarschuwend. Hij gehoorzaamde. Maar zodra ze zich naar hem toe keerde, greep haar weer stevig vast. 'WAT IS DAT MET JOU?' riep Liza verontwaardigd en worstelde zich los uit zijn omhelzing. 'Ik heb hem terug gevonden!' riep hij uit en bijna maakte hij een vreugdedansje. 'Wie?' vroeg Liza niet-begrijpend. 'Gabriël!' riep hij hyper en wees in de richting van een groep mensen. Zo kon niet duidelijk zien naar wie precies. 'Wie is Gabriël?' vroeg ze vervolgens. Even bleef het stil. 'De jongen... uit het kasteel... die ik...' 'Die jij vermoord hebt!?' 'Niet zo luid!' Snel sloeg hij zijn handen op haar mond. 'Bedoel je die jongen die je met een mes de keel over hebt gesneden?' siste ze terwijl ze zijn handen weg haalde. 'Is hij dan niet dood?' vroeg ze verbaast. 'Ik bedoel zijn reïncarnatie,' legde Silas haar uit. 'Ik heb zijn reïncarnatie gevonden.' 'Wat? Wie?' 'Dat heb ik je toch al getoond?'
Silas greep Liza's schouders, draaide haar om en wees nog eens in diezelfde richting. Nu stonden er nog slechts 2 personen. De ene was Marijke en zij was hevig aan het flirten met...
Falco!
Geshockeerd draaide ze zich om naar de Bloedengel. 'Falco?' Liza's stem sloeg over. Hij knikte wild en zijn haren hopsten mee. 'Hoe weet je dat zo zeker?' 'Hij lijkt zo op hem!' 'Maar dat wil toch niets zeggen.' 'De ketting!'
Liza trok haar wenkbrauwen op.
Silas legde het uit.
'Om een lang en ingewikkeld verhaal kort te maken;
Bloedengelen hebben de gave hun herinneringen op te sluiten in een dierbaar voorwerp die zich daar op dat moment ook bevond. Deze ketting dus. Als een gewoon mens dat voorwerp aanraakt kijkt hij enkel toe op de scène maar als de personen waarover de herinnering gaat, het voorwerp aanraken, herleven ze die herinnering.'
'Ja, dus?'
'Je zag, toen je mijn ketting aanraakte, 2 jongens, toch?'
'Die ene was jij en die andere die de ketting uit de viooltjes haalde was?'
'Was Gabriël'
'En?'
'Ik heb Falco de ketting laten aanraken en hij zei dat het leek alsof hij een visioen had waarbij hij deze ketting uit een bosje viooltjes haalde! Hij is Gabriël!'
Het bleef stil...
'Ik snap het niet...'
'Aaaargh! Hij is het gewoon, oké?'
Liza draaide zich weer om in de richting van Falco. Marijke was nog steeds bezig hem te versieren. Hij week enkel wat verlegen achteruit. Ze kon het zich echt niet voorstellen dat Falco iemands reïncarnatie was. Ze keek weer op naar Silas.
'En,' begon ze voorzichtig. 'Wat ga je nu doen?' Silas' blik kreeg een trieste uitdrukking.
'Ik weet het niet,' zuchtte hij. 'Ik heb zo'n spijt van wat ik deed en ik wil het zo graag goed maken, ik wil bij hem zijn maar, ik ben bang dat...'
Hij viel stil.
'Dat je je opnieuw niet zult kunnen inhouden?'
Hij knikte.
Liza schrok. Silas beet op zijn onderlip, overduidelijk om zijn tranen in te houden.
Toen schrok ze nog meer. Falco was nogal bang geworden van Marijke's overdreven geflirt en kwam nu op hen beiden aanlopen in de hoop dat ze hem konden redden.
'Hoi,' zei Liza zacht. 'Hoi, Marijke laat me maar niet met rust,' zuchtte hij gekweld. 'Ze...' Hij ging niet verder. Hij keek naar Silas. 'Alles goed?' vroeg hij toen hij zag hoe Silas' ogen begonnen te wateren.
Silas draaide zich om en rende weg...