See the glitter in my eyes! #4

Nadat Micha de pizza's heeft betaald lopen we naar haar huis toe. Micha zwijgt geen 5 minuten en praat over vanalles en nogwat en ik...ik kan maar aan één iets denken en dat is aan de heerlijk geurende pizza in de doos.

"Hier woon ik" lacht Micha vrolijk.

We staan voor een klein gezellig rijhuisje en Micha duwd de pizzadozen in mijn handen om haar sleutel uit haar tas te nemen en de deur te openen. Een gezellige warmte komt me tegemoed wanneer ik achter haar de gang in loop.

"Ga maar alvast in de zetel zitten hoor dan haal ik wat te drinken, is cola goed?"

Ik knik en loop voorzichtig de woonkamer binnen en Micha loopt door naar de keuken. Met grote ogen kijk ik rond in de kleine maar zeer nette en gezellige woonkamer die prachtig gedecoreerd is. De pizzadozen leg ik op het salontafeltje en bijtend op mijn lip kijk ik naar de witte stoffen zetels en dan naar mijn vieze vuile broek, geen denken aan dat ik me in die zetels ga neerzetten!
Micha komt terug binnen en blijft even stilstaand kijken naar me.

"Waarom zit je nog niet neer? Die bank gaat je heus niet bijten hoor"

Wat beschaamd kijk ik haar aan.

"Ikeuhm...mijn broek is zo vies!" fluister ik blozend.

"Doe hem dan uit hé!" lacht ze.

Met grote ogen kijk ik haar aan en voel dat ik nog roder word dan dat ik al was.

"Hey howhow ik maakte maar een grapje hoor, wacht even dan haal ik een grote badhanddoek om op te zitten.
Even later zitten we tegenover elkaar in de comfortabele zetels elk met onze pizza op onze schoot. Gulzig begin ik ervan te eten en in no time is mijn pizza naar binnen gewerkt terwijl Micha nog niet eens aan de helft van haar pizza zit. Ik neem mijn cola en drink die voor de helft leeg en als afsluiter laat ik een luide boer en laat me dan voldaan achterover vallen.

"Pardon!"

"Zozo het was blijkbaar nodig om eens goed te eten zie ik"

Ik kijk Micha blozend aan en knik.

"Je bent echt heel lief dat je dit voor mij hebt willen doen mareuhm ik moet weer gaan nu"

Ik wil recht staan maar Micha neemt mijn pols vast en houd me tegen.

"Ben je je belofte vergeten? Je ging me vertellen waarom je op straat leeft!"

Zuchtend rol ik met mijn ogen en kijk haar dan aan.

"Waarom wil je dat zo graag weten? Je kent me niet eens!"

"Laat me je dan leren kennen, ik wil je graag leren kennen"

"Maar waarom?! Ik ben niets waard!"

Zonder het te willen barst ik in huilen uit en verberg mijn gezicht snikkend in mijn handen.



















Oja, tis nie omdak er 3 opzet dat je maar enkel reactie moet geven op de laatste hé. Ik wil bij elk deeltje reactie of ik boos worden!





luv ya all(K)

xAlex