33.

33.
Ik zat op mijn bed een beetje uit het raam te staren. In mijn ogen zaten tranen verscholen. Eerst verpest ik het in Nederland en dan ook nog in Atlanta. Wat ben ik voor raar kind. Ik wil niet dat Justin verliefd op mij is ook al geeft hij het zelf niet toe. Eigenlijk geloof ik het zelf ook niet echt. Maar zijn beste vrienden zullen het toch wel weten en merken als hij verliefd is op iemand ? Ik wil dit Caitlin niet aan doen, sinds ik hier ben betekent ze best veel voor me. Ook al ga ik niet zoveel met haar om. Maar dit gun ik haar echt niet. Ik sta op en loop naar mijn balkondeuren. Als ik die dat Ryan en Chaz in het parkje achten mijn huis zijn ren ik snel naar beneden. Naar het parkje toe. Als ik bijna ben aangekomen ga ik weer lopen. 'Hee.' Zeggen Ryan en Chaz tegelijk. 'Hoi.' 'Dus, hoe is het nu met Justin ?' Vroeg ik maar. Even viel er een ongemakkelijke stilte. 'Hij is boos naar buiten gelopen, ik zei dat hij rustig moest doen maar hij wilde maar niet luisteren. Na 5 minuten lang tehebben gezegt dat hij rustig moest doen werd hij uiteindelijk rustiger.' Zei Chaz. 'En nu ?' 'Weten we niet.' Ik bleef nog even kletsen en ging toen weer terug naar huis.