I'm Alive - 2

'Goed dames, tot Maandag'. 'Dag Kim'. Klinkt er en ik zie haar via de achteruitgang weglopen.Natash en Shiva vertrekken vlak erna terwijl Victoria en Tony alles snel opruimen en afsluiten.'Kom je mee naar mij?' Hoor ik Tony aan Victoria vragen en glimlach wanneer ik Victoria hem zie omhelzen.Maar mijn glimlach verdwijnt wanneer hij met haar weg loopt naar de achteruitgang, zonder mij.Zodra de deur dicht valt kijk ik om naar de deur en voel me raar, voor zover ik iets kon voelen.Ik draai me terug om en zie de twee de etalage voorbij lopen, dicht tegen elkaar aan.Waarom nam hij me niet mee naar huis zoals elke Vrijdag?Hadden Natash' woorden hem dan toch overgehaald?Of zou hij me vergeten zijn?Zou hij niet meer zoveel tijd aan me besteden omdat de lak niet goed op me bleef zitten? Met piepende scharnieren sta ik op en loop naar de eerste spiegel toe waarin ik me bekijk.Mijn huid was bleek, als ik het huid mocht noemen.De kleur die ooit op mijn lippen zat was nu vuil, licht roze, mijn ogen waren nog altijd ijs blauw en mijn haren blond.Vage donkere vegen zaten op mijn lichaam, die Tony steeds probeerde te verbergen onder de lagen verf.Altijd vloekte hij wanneer de verf eraf bladerde.'Porcelain'. Klinkt mijn stem, die nergens op leek.Het klonk net als mijn scharnieren.Ooit was mijn stem zuiver en zacht, al gebruikte ik hem nooit.Tegen wie moest ik praten?Tegen mijn maker kon ik niet meer praten, hij verkocht me aan een marionettentheater voor een paar Gulden, als of ik niks was.Waarschijnlijk ben ik daar ook mijn vingers en tenen verloren.Mijn maker noemde me 'Porcelain' omdat ik hiervan gemaakt was.Ik draai weg van de spiegel en loop naar de achterdeur toe waar altijd de lampen aanbleven, net zoals in de etalage.Mijn voeten leiden me naar de stapels papieren met ontwerpen.Ik kijk naar grote prop papier die me meteen opvalt. Mijn handen ontvouwen het en een grove schets van een jurk toont zich.Even kijk ik rond waarna mijn ogen op een hoop stof vallen.Langzaam loop ik er heen, pak het op en zie hoe het zich ontvouwt in een beginnend kleding stuk.Dit was de jurk die op het papier stond, hij was niet af.Zou Tony hem niet mooi gevonden hebben? Ik loop terug de winkel in en ga voor de spiegel staan wanneer ik de jurk heb aan gedaan.Slierten hingen er futloos bij en delen klopten niet.Zonder erbij na te denken ga ik te werk terwijl ik voor de spiegel blijf staan.De jurk sloot zich strakker om me heen, de slierten vormden een geheel met de rest, alles klopte.Wanneer ik op kijk zie ik dat de eerste paar stralen binnen vallen.'Af'. Breng ik uit terwijl ik terug naar mijn plek in de etalage loop en plaats neem op de stoel doe er stond.Aangezien ze dachten dat ik niet kon staan zonder standaard hebben ze me op een stoel gezet.Door de beveiliging luiken, tralies zoals Kim ze noemde, kijk ik naar buiten en zie naar mate het later wordt meer mensen komen en volg ze, hopend dat Tony er tussen zou lopen om me op te komen halen, maar het was te vergeefs.