Because you were/are special to us/me (FTSK) 40

Ik ga met mijn handen in mijn haar zitten, Kyle merkt dat ik zorgen heb en slaat zijn armen rond mij. "Heb je erover gesproken, over de scheiding?" Ik knik. "Ze gaan niet scheiden, mama wil ONS scheiden." leg ik hem uit terwijl ik naar Kyle en mij wijs. "Dat laat ik niet gebeuren. Ik laat haar niet tussen ons komen, ik beloof het je." Hij laat zijn hoofd op mijn schouder rusten met zijn armen nog steeds rond mij. "Dan is er nog iets. Vanavond gaan we naar een restaurant eten. Ik moest je erop wijzen dat je je manieren moest houden maar ik ben er zeker van dat dat geen probleem is." vertel ik hem. "Je moeder heeft me echt niet hoog op hè?" vraagt hij een beledigd. "Ik weet het. Ik snap echt niet wat ze tegen je heeft. Je bent zo lief voor mij en toch lijkt het erop dat ze je niet in mijn buurt wil." antwoord ik erop en sla mijn ogen neer. "Je gaat me nog heel veel zien hoor, ik laat je moeder niet tussen ons komen." belooft hij me. Door dat gebabbel van hem krijg ik zijn adem in mijn hals waar ik rillingen van krijg. "Heb je kou?" lacht Kyle terwijl er opnieuw een rilling door me heen gaat. "Je adem in mijn hals bezorgd me rillingen." antwoord ik terwijl ik mijn hoofd schudt. "Dat kietelt" lacht hij. "Eigen schuld, je had maar niet met je hoofd op mijn schouder moeten liggen." lach ik. Hij geeft me een kus in mijn hals en laat me dan los. "Zullen we de afwas doen?" Ik knik en sta op.

Na de afwas gaan we de kledij uitkiezen voor vanavond. Daarna kijken we nog even tv en al snel zijn mijn ouders thuis.

"Zijn jullie bijna klaar? Het is kwart voor 6" Mijn moeder loopt weer rond als een kip zonder kop. Daar heb ik een grondige hekel aan en zeker omdat het maar een etentje met een collega is. Ik hoop maar dat die zoon een beetje zal meevallen. Anders zie je mij niet lang aan tafel zitten. "We zijn klaar" roep ik naar beneden waar mijn moeder rondloopt. "Mia, kalmeer maar. We zullen er op tijd aankomen. Geen nood." probeert mijn vader haar te kalmeren. "We kunnen vertrekken." zeg ik wanneer Kyle en ik beneden zijn.

"Dag Mia." begroet een vrouw mijn moeder aan het restaurant. "Dag Sylvia" begroet mijn moeder haar. "Dit is mijn man, Luk, mijn dochter, Elisa en een vriend van haar, Kyle." stelt ze ons voor. "Dit is mijn zoon, Fabian." Fabian is een jongen van 23 jaar, hij is ongeveer zo groot als Kyle en heeft wel een schattig gezicht. Als zijn karakter even goed meevalt als zijn gezicht dan denk ik dat het nog wel leuk kan worden. "Zullen we naar binnen gaan?" stelt Sylvia voor. We volgen haar allemaal naar binnen.

Even later zitten we aan tafel. Eten en drinken is al besteld dus hebben we tijd om een beetje te praten. Fabian begint meteen met mij te praten, pas na een tijdje vraagt hij iets aan Kyle die hem verward aankijkt. "Hij spreekt Engels, hij verstaat geen Nederlands." verduidelijk ik even. "Oh, sorry." Hij herhaalt zijn vraag in het Engels en voert daarna uitvoerig een gesprek met Kyle. Ik ben blij dat het ook tussen hen klikt, daar was ik eigenlijk het meeste bang voor. Stel je voor dat het niet tussen hen klikt maar tussen Fabian en mij wel dan wil ik niet weten hoe het zou afgelopen zijn.

Lachend komen Kyle en ik thuis met mijn ouders. We praten al sinds we vertrokken zijn bij het restaurant na. We hebben veel gelachen. Het lijkt eigenlijk alsof ik Fabian al langer ken dan enkele uren. Kyle begint opnieuw een grap te vertellen die Fabian ons verteld had aan tafel. Opnieuw liggen we dubbel van het lachen. Mijn ouders kijken ons een beetje raar aan. "Ach, mama, die Fabian is echt een toffe kerel. Ik had nooit durven denken dat deze avond zo ging meevallen. Hij heeft een heleboel grappen vertelt en heeft er net zo een hekel aan om zich anders te moeten voordoen op een restaurant dan dat je thuis bent. Hij is ook iemand die plezier wil maken in het leven, We hebben trouwens afgesproken morgen naar de film te gaan. Nooit gedacht dat ik dit zou zeggen maar... bedankt, dankzij jou hadden we Fabian nooit leren kennen." Op mijn moeder haar gezicht verschijnt een enorme glimlach. "Ella, als je het niet erg vindt ga ik slapen, ik ben doodmoe." laat Kyle me weten. "Ga maar, ik kom zo" antwoord ik. Ik zeg nog slaapwel tegen mijn ouders en ga dan ook naar boven.