~>31<~

De verwarring werd me teveel. Stress is niet goed voor dieren, en aangezien ik nog steeds half dier was, begreep ik de reactie van mijn lichaam. Alles begon te draaien, maar ik wilde niet wegvallen, als dat zou gebeuren was het met me gedaan. Ik had het vaak genoeg zien gebeuren, bij andere dieren dat wel, maar het principe was hetzelfde. Snel stormde ik de keuken in. Wat verraste geluiden cirkelden om me heen, maar ik kon door de stress niet plaatsen. Snel draaide ik de koude kraan open en stak mijn hoofd eronder. De kou liet me naar adem snakken, maar het hielp niets, ik zou wegvallen. Het kon niet anders dan gebeuren. Mijn grootste angst zou werkelijkheid worden. Ik wilde dat iemand me tegen zich aan zou houden, wilde Andy´s gezicht zien wanneer ik zou sterven. Langzaam kwam ik omhoog, iets wat ik niet had moeten doen. Alles werd vlekkerig en wazig en al snel trok de zwaartekracht me naar beneden. De vloer voelde echter niet zo koud en hard als dat ik me voor had gesteld. Meer zacht en warm, maar bedenken dat het wat anders kon zijn ging niet. Ik werd weggezogen in een zwart gat.

Twee warme dingen lagen langs mijn zijdes. Was ik dood? Dat had ik me namelijk altijd voorgesteld als koud, akelig. Vingers kriebelden mijn haar, het voelde irritant. Tevergeefs probeerde ik ze af te schudden, wat gegrinnik opleverde. Ook voelde ik gelik aan mijn wang, en bezorgd gepiep. Het was vreemd, de ene kant van me leek vreselijk bezorgd, terwijl de andere leken te denken dat het wel goed kwam. ‘Als ze niet snel der ogen opdoet help ik der wel even.’ Grinnikte een bekende stem. ‘Yu? Wat ga je doen?’ hoorde ik een vrouwen stem roepen. Het geluid van stromend water vulde mijn oren, wat vreemd kalmerend voelde tussen alle geluiden. ‘YU!’ Ineens werd er een ijskoude vloeistof over me heen gegooid. Naar adem happend schoot ik omhoog. Mijn ogen schoten open en gelijk voelde ik twee paar armen klemmend om me heen. Verward sloot ik mijn ogen weer, tegen het brandende, felle licht me verblindde. Een korte kus werd op mijn lippen geplaatst, ik wist van wie, en naar hem wilde ik dolgraag kijken. Voorzichtig opende ik mijn ogen weer, om tot de conclusie te komen, dat het licht geblokkeerd werd door Andy. Hij kuste me nog eens. ‘Laat me nooit meer zo schrikken,’ mompelde hij, me langzaam gevangen nemend in zijn armen. Ik kroop tegen hem aan, probeerde mezelf te kalmeren. Ik was niet dood, ik was niet dood. Ik bleef het maar herhalen. Uiteindelijk kalmeerde ik mezelf weer. Voorzichtig en nieuwsgierig draaide ik me om naar het andere lichaam waar ik tegenaan lag. Het was Kaïn. Hij keek opgelucht en streek over mijn rug. Hij knuffelde me ook. Hij zei niets en ik voelde aan zijn lichaam dat hij gespannen was, hij wilde weg uit het huis vol met dingen die hij niet kende. Ik piepte even en wreef langs zijn schouder. ‘Ga maar, ik red me wel…’ Kaïn keek me aan, bezorgde me de rillingen met zijn blik. Hij knikte en sprong van het bed, daar vernaderde hij in zijn normale vorm en rende weg. Verrast keek ik hem na. Een rilling schoot ineens door mijn lichaam, herinnerde me eraan dat ik nog drijfnat was. ‘Als ik jou was, zou ik even in bad gaan… Anders vat je nog kou.’ Ik knikte en klom van het bed. Daar duizelde ik even. Gelijk schoot Andy’s arm om me heen. ‘Ik loop wel even met je mee, je bent nog steeds een beetje wiebelig.’ Ik knikte dankbaar, liet me naar de badkamer leiden. De jongen liet me op de badrand zitten en draaide toen de deur op slot. ‘Samen of wil je alleen?’ vroeg hij zacht, beschaamd. Ik keek hem niet begrijpend aan. Hield mijn hoofd schuin. Samen? Hij lachte daarna trok hij zijn shirt uit. Blozend keek ik naar zijn ontblootte lichaam. Hij draaide de kraan uit en trok zijn laatste kleding uit. Daarna stapte hij in het grote bad en duwde even zijn hoofd in het water. ‘Kom je? Jij moest in bad ik niet.’ Snel trok ik mijn kleding uit en stapte ook in het bad. Andy trok me voorzichtig tegen zich aan en zuchtte. ‘Even wat ontspanning…’ mompelde hij en hij sloot zijn ogen. Ik keek naar hem, hij leek diep in gedachte te zijn. Hij zat alweer met iets, iets veel groters dan waar hij net vanaf was.