15.

- Tijdsprong -

Een deuntje neuriënd loop ik het pad naar Tom en Bill’s huis op. Het is zaterdag 17 december, het is koud en het heeft gesneeuwd. Ik bel aan en geen seconde later vliegt de deur open. Een lachende Bill staat in de deuropening. Hij laat me binnen, geeft me een kus en probeert dan Scotty bij me weg te duwen die me als een bezetene bespringt. Ik lach en geeft het beest een aai over zijn kop, Bill is intussen naar de woonkamer gelopen en zodra hij Scotty roept trippelt hij vrolijk naar Bill toe. In de woonkamer zitten Tom, Georg en Gustav en ik word vrolijk begroet. Dat kan ook bijna niet anders.

In de afgelopen, ik denk, 2 à 3 maanden zijn de jongens bezig geweest met het opnemen van een album genaamd Schrei. Ik ben niet bij alles aanwezig geweest maar wat ik er van gehoord heb vind ik helemaal te gek. Komende maandag 19 december word het uitgebracht en Durch Den Monsun staat nu al hoog boven aan de charts. (Ik weet dat Schrei is uitgebracht in september 2005 maar in mijn verhaal is het december).

“Alles goed boys?” vraag ik en ga op de grond zitten en trek Kasimir naar me toe. De kat spint vrolijk en gaat op mijn schoot liggen. “Al zenuwachtig voor maandag?” vraag ik. “Je moest eens weten” zegt Tom en slaakt één of ander raar kreetje. Ik giechel en schud mijn hoofd. Bill zet cola voor me op tafel en gaat naast Tom zitten. “Blijf je eten?” vraagt Bill. “Als het mag graag” antwoord ik en glimlach. “Altijd” zegt Tom. “David en Peter komen ook” zegt Georg. Ik knik en vraag de jongens waarom. “We gaan waarschijnlijk touren” zegt Bill met stralende ogen. Ik glimlach, “En hoe gaan jullie dat doen met school dan?” vraag ik. Bedenkelijk kijken ze elkaar aan en daaruit kan ik opmaken dat ze dat niet weten.

Later die avond zitten we met zijn allen aan tafel. Ik, Bill, Tom, de tweeling hun ouders, Georg, Gustav, David en Peter. Simone heeft weer eens wat op tafel gezet, niet normaal. Iedereen praat en kletst en het is heel gezellig. Er is alleen 1 raar ding, ik krijg telkens een naar gevoel als Peter naar me kijkt. Ik kijk niet terug maar merk het wel. “Ach Liz, stel je niet aan!” denk ik en concentreer me op Tom die een verhaal verteld. Later die avond zitten Bill en ik tegen elkaar aan op de bank. Niemand heeft er last van, althans dat dacht ik. “Zijn ze altijd zo klef?” vraagt Peter opeens. Iedereen kijkt van hem naar ons en mijn wenkbrauwen schieten verbaasd omhoog. “Klef…?” vraag ik arrogant. “Hoe ga je dat eigenlijk doen als Bill op tour is?” vraagt hij me. “Hoe doe ik wat?” “Nou, jullie twee. Tokio Hotel heeft nu al vele fans waaronder veel meisjes” zegt hij. “Ik zie niet waar je op doelt” brom ik en kijk zijdelings snel even naar Bill. Hij staart naar de tafel. “Wat is dit?!” schreeuwt een stemmetje in mijn hoofd en het idee om weg te lopen word steeds aantrekkelijker. Toch blijf ik Peter aankijken. “Zie je dat niet? Liz, jullie zijn jong, amper 16 en…” “Just for the record, ik ben al 3 maanden 16” zeg ik. “Houd je Engels maar achterwegen. Zou het niet beter zijn als jullie het uitmaken” Bijna alle monden inclusief de mijne vallen open. Ook Simone die in de keuken stond komt de kamer in gelopen. Ik kijk Bill aan en emotieloos kijkt hij terug. “Nou? Bill ziet waarschijnlijk duizenden meisje per avond zijn naam gillen als het hele touren doorgaat” “Maar dat heeft toch niks met mij te maken?” zeg ik en hoor een soort trilling in mijn stem. “En daarbij” gaat hij door, “ben ik het er eigenlijk niet mee eens dat Bill een vriendin heeft. Daar heeft hij straks geen tijd meer voor” “WAT?!” gil ik en spring overeind. “Wat heeft u met Bill en mij te maken?” “Nou ik…” “Precies, helemaal niks!” Bill probeert me aan mijn hand weer terug te trekken. “Bill is beter af zonder jou dus bij deze vind ik dat het uit is” “JIJ vind dat het uit is?!” “Het is nog altijd u” Ik voel een traan over mijn wang glijden. “Liz” zegt Bill zachtjes. Ik kijk hem aan, “Waarom zegt hij niks?” denk ik en schud mijn hoofd. Ik draai me om en stamp de kamer uit, schiet in mijn schoenen, trek mijn jas aan en peer hem naar buiten toe. Frisse lucht!