24.

24.
Ik liep over het schoolplein met Lisa. Buiten op de gymvelden waren de basketballers zich al aan het opwarmen. We liepen langs hun. Sommige waren echt knap, maar geen van hun zijn zo knap als Dylan en Christian. Waarom ik nogsteeds om Dylan geef ? Geen idee. Waarom ik nogsteeds om hem huil ? Ook geen idee, ik hoop alleen dat het zo snelmogelijk stopt. Alhoewel ik moet toegeven dat sinds ik in het team zit ik steeds minder aan hun denk. Ja, ook steeds minder aan Christian. Waarom ik Christian probeer tevergeten ? Ik wil niet meer verliefd worden, niet meer die pijn opnieuw meemaken. Liefde is een leuge die iedereen gelooft. Altans, bij mij teminste. Opeens zwaaide Lisa met haar hand voor mijn gezicht. 'Huh wat ?' 'Je hebt niet geluistert he ?' 'Niet echt nee.' 'Dacht ik al, maakt niet uit. Kom we gaan naar binnen.' Toen we binnen aankwamen zat bijna het hele team al op de tribune. In de rest van de gymzaal was het nog rustig. Over een half uur mochten de gasten naar binnen en een kwartier later mochten wij ons dansje doen en daarna begon de wedstrijd echt. Een half uur later stroomde de zaal langszaam binnen. Ook Ryan, Justin, Caitlin, Chaz en Christian liepen naar binnen. Niet veel later werden we al naar voren geroepen en toen startte de muziek...