~>30<~

Het meisje stond ineens op en trok Andy mee naar de keuken. Ik keek Yu aan en piepte in paniek, snapte niet wat er gebeurde. ‘Kalmeer… Er is vast niets aan de hand…’ Ongelovig keek ik hem aan en piepte nog een keer. De jongen zuchtte en knuffelde me. ‘Kalmeer nou maar.’ ‘WAT?’ klonk het ineens luid uit de keuken. Geschrokken keek ik op en jankte zachtjes. ‘Hoe lang wist je dit al?’ bulderde Andy woest. Angstig stond ik op en liep piepend naar de deur. Op mijn hoede opende ik die. De twee mensen die daar zaten keken me verrast aan. Andy keek me even in mijn ogen en duwde toen zijn gezicht weer in zijn handen. Hij leek radeloos. Voorzichtig liep ik op hem af en knuffelde hem. ‘het spijt me, Andy… Maar ik kan er niets aan doen. Kalmeer nu maar een beetje. En geniet van haar nu het nog kan.’ Verward keek ik het meisje aan toen ze de deur uitliep. Angstig keek ik naar Andy. Ik snapte het niet, maar er was wat aan de hand. Iets wat Andy niet leuk vond. De jongen knuffelde me stevig, verborg zijn gezicht in mijn haar. ‘Andy? Wat is er aan de hand?’ de jongen schudde zijn hoofd. ‘Daar wil ik nu nog niet aan denken. Eerst wil ik een oplossing zoeken.’ Ik sloot mijn ogen, liet me optillen en naar de kamer dragen. Daar keek Yu me ook vreemd aan. ‘Heb je net goed geslapen?’ vroeg Andy me zacht. Ik keek op en knikte eerlijk. ‘Goed, zullen we dan een nacht wandeling maken om middernacht, het is volle maan.’ Mijn ogen werden groot. Volle maan? Normaal gesproken zou ik gaan huilen naar de maan met alle wolven van de roedel. ‘Is er iets mis?’ Ik keek op, schudde snel mijn hoofd. ‘Nee, ik zat gewoon ergens aan te denken. Het lijkt me leuk te gaan wandelen vannacht.’ Andy lachte. ‘Zo en wat gaan we eten vanavond?’ mompelde Yu, zijn vreugde was weggespoeld. ‘Pizza,’ besloot Sandra zonder tegenspraak toe te staan. Andy keek naar beneden. Hij zat ergens aan te denken, iets wat hij moeilijk vond. Voorzichtig legde ik mijn hand op zijn arm. Geschrokken keek Andy op en schudde even zijn hoofd. ‘Het is wel goed. Pizza is prima. Yu kan ik je even spreken. Ik heb je hulp nodig.’ De jongen knikte en samen liepen ze naar boven. Ik keek naar Sandra. Die schudde haar hoofd en stond op. ‘Ik ga even liggen. Ik zie jou zo wel.’ Ik bleef een tijdje zitten, maar was te nieuwsgierig om niet naar boven te gaan. Voorzichtig ging ik de trap op. ‘Ik kan dit niet geloven! Ik wist dat het eraan zat te komen, maar net nu!’ ‘Andy, je wist allang dat er weer een tour aankwam… Maar je hebt het gewoon verdrongen. Ik kreeg twee dagen terug alle tijd en data… maar ik wilde je niet storen met Aiyana.’ Er klonk een zucht. ‘Hoe lang duurt hij Sandra…’ ‘Nou… ehm… ja.’ ‘Sandra zeg het gewoon!’ Er klonk een angstig geluid. ‘3 maanden…’ Piepte ze. Andy schreeuwde het uit en liet zich op het bed vallen. Ik liep snel naar binnen en klom naast hem. Sandra keek me aan net als Yu. Ik begreep niet wat ze net hadden besproken, maar wel begreep ik dat Andy het niet leuk vond. Hij trok me dicht tegen zich aan. ‘Ik regel dit Aiyana, dat beloof ik je.’ Vragend keek ik de jongen aan. Hij streek over mijn haar en drukte er een kusje op. ‘Wij gaan pizza bestellen. Andy, wacht niet te lang met uitleggen.’ Andy kreunde kort. ‘Ik doe mijn best.’ Vragend keek ik de jongen aan en piepte. De jongen schudde hopeloos zijn hoofd. ‘Kijk niet zo! Je helpt me nu echt niet Aiyana. Ik moet even iemand bellen. K ben zo terug.’ De jongen stond op, ik wilde hem volgen maar hij schudde zijn hoofd. ‘Blijf maar even hier, liefje. Ik leg alles uit als ik geregeld heb wat ik moet regelen.’ Hij kuste me kort en liep daarna weg, mij verward achterlatend op het bed met honderden vragen. Snel stond ik op en liep naar beneden. In de kamer stond Andy te bellen dus liep ik de keuken maar in. ‘Ik hoop zo dat hun relatie niet breekt…’ hoorde ik vlak voor ik de keuken in wilde lopen. ‘Het is echt niet goed voor Aiyana als ze mee moet. Ze gaat al die mensen om haar heen niet leuk vinden dat weet ik bijna zeker. Maar als ze bij Andy wil blijven moet ze wel.’ Mijn ogen sperden geschokt open. Ging Andy weg?