Chapter 2

Ongeduldig tikte ik met mijn pen op mijn tafel. De docent legde driftig iets uit, maar ik lette niet op. Ik keek uit het raam, kijkend naar de vogels die er vlogen. Mijn ogen bleven steeds maar weer hangen bij een witte vogel, hopend. Ik zuchtte. Het was een dróóm. Mensen kunnen niet van twee hoog naar beneden springen en dan zonder enig geluid neerkomen. De bel ging.

Starend liep ik het schoolplein over. Ergens verderop, bij de uitgang, zag ik een grote groep mensen staan. Daar was zeker wat ze zien. Ik draaide me om om de andere uitgang te nemen, toen ik mijn naam hoorde. 'Kath!' Ace kwam struikelt de menigte uit en rende mijn kant op. Een paar meisjes begonnen te giechelen. 'ACE? Wat doe je op mijn school?'
'Ik kom je ophalen!'
'Wat..'
Jayden duwde wat meisjes aan de kant die hem niet uit de menigte wilde laten. Rustig liep hij mijn kant op. Ik bloosde.
'Jullie horen hier niet te zijn!'
Ace begon te lachen.
Ik greep hem bij zijn arm en trok hem mee.

Waarom volgden deze twee me?
Wat moesten ze van me?
Ik keek nonchalant over mijn schouder. Jayden staarde, precies zoals ik deed op het schoolplein, nadenkend voor zich uit, Ace probeerde met hem te praten.
Ze móésten en zóúden met me meegaan naar huis. Ik zuchtte.

Even zocht ik in mijn tas naar de sleutels, toen deed ik ze in het slot. Er was niemand thuis. Pérfect.
De twee jongens kwamen binnen. Ik sloot de deur achter ze.
'Okay, wat moeten jullie?'
Ace wilde at zeggen, maar Jayden zei het eerder dan hem.
'We hebben je nodig.'
'Pardon?'
'Je.. je bent een reïncarnatie van onze oude leidster. Luister, wij komen niet van deze wereld. We komen van...'
'Laat me raden. Narnia?'
Jayden glimlachte.
'Nee, jammer genoeg niet. Onze wereld heet Diaracq en je kan er niet komen via een magische kledingkast.'
'Een magische badkuip dan?'
'Pff.'
Ace legde zijn hand voor zijn mond om zijn schaterlach te verbergen.
'Niet echt, nee. Weet je nog wat er gebeurde in je droom?'
'Ja. Er was een gigantische witte vogel...'
'...adelaar.' verbeterde Jayden.
'...adelaar dan, die voor mijn raam zat. Hij gat licht en opeens stond jij er.'
'Klopt.'
'Wacht, dus dat was geen droom?'
'Heb je ook een tijger gezien? Een zwarte? Zeg alsjeblieft ja!' smeekte Ace.
Jayden duwde Ace's hoofd naar beneden.
'Hey!'
'Kop dicht, poesje.'
'Noem me geen poesje, birdybird.'
'Maar goed, ik was dus die adelaar.' verklaarde Jayden.
'En IK was de TIGER!' riep Ace.
'Leuk, een dierentuin.' merkte ik op.
'Oh, geloof je het niet?'
Ace had zijn hoofd bevrijdt en keek me indringend aan.
'Laat me even denken.. hmm.. nee.' zei ik.
Ace glimlachte.
Opeens begon hij licht te geven. Jayden facepalmde. Ik kneep mijn ogen dicht tegen het felle licht, het leek wel alsof er een schijnwerper op me gezet was. Ik liep achteruit en struikelde.
Toen verminderde hel licht.
In plaats van Ace, stond er nu een gigantische, zwarte tijger voor me.
Hij liep langzaam op me af.
'JAYDEN!' schreeuwde ik.
'H-HELP!'
Jayden keek me emotieloos aan. Was hij te bang?
Ik keek de tijger aan. Hij ontblootte zijn tanden en liep dreigend op me af.
Ik kroop naar achteren. De tijger legde zijn klauw op mijn enkel, mij nog steeds afwachtend aankijkend. Mijn hart bonkte in mijn keel.
Opeens begon de tijger een raar geluid te maken, dat leek op.. lachen?
Ik keek het dier in zijn ogen en begreep het.
'Ace..?'