I Love You...

Het gevoel van zijn aanraking raakte geen seconde verloren en de weg naar huis duurde veel te kort. Ik voelde hem op ieder deel van mijn huid en kon het er nooit meer afwassen. Hij bleef zacht spreken terwijl hij rende, wilde me bezig houden zodat ik niet in slaap zou vallen. Ik wist dat ik deze nacht niet zou slapen. Ik had te veel vragen die nog niet beantwoord waren. Ik begreep mijn eigen verleden niet meer, begreep ons verleden niet meer. Hij voelde nog steeds de verwarring in mijn borst en hij wist dat hij het er moest uit halen. Hij zette me pas neer toen we binnen waren en zijn familie zich om ons verzameld hadden. “Jake is langs geweest...”
Ik keek geschrokken naar Bella en Edward. “Hij wilde weten of alles goed met je was.”
“Ik bel hem morgen wel...” zei ik met een blik op Jasper en reek naar zijn hand. Carlisle gaf me een zwakke glimlach. “Wij zijn boven,” zei ik snel en trok hem mee. Ik hoorde een zwak gelach dat van Emmett afkomstig was en een paar grommen als hij ons wilde volgen. Ik duwde hem zijn kamer in en trok de deur dicht, op slot. Hij legde zich neer op zijn bed en keek toe hoe ik in de badkamer verdween. Ik draaide het water open, trok snel mijn jurk uit en stapte onder de straal. Het voelde goed om even niet te hoeven denken aan wat er daar buiten gebeurde. De gedachten liepen door mijn hoofd en voor even dacht ik dat het gevoel gewoon een herinnering was. Ik liet mijn ogen gesloten, fronste even maar grijnsde dan. “Geen rust...” mompelde ik en leunde tegen zijn borst aan. “Kom je hier vaker?” zei zijn stem zacht en ik lachte even. “Ja, vroeger wel, met andere mannen”
Ik wist dat hij zijn wenkbrauw op trok, zag in mijn gedachten hoe de kleine rimpeltjes op zijn voorhoofd duidelijk zouden zijn en hij zijn lippen tuitten. Ik liet mijn handen op zijn borst rusten, voelde de leegte in mijn borst vullen door de liefde van zijn vingers langs mijn rug. “Wat doen we nu?”
Hij streek mijn natte haar naar achter, drukte een kus op mijn hoofd en vroeg me om hem aan te kijken. Ik zuchtte, staarde hem in de ogen, het goud smeulend als honing. Ik raakte verloren in zijn blik en hoorde hem grinniken, voelde zijn borst trillen onder mijn vingertoppen. “Opnieuw beginnen, enkel jij en ik...”
Woorden als die hadden nooit zo goed geklonken maar de angst kwam terug. “Hoe bedoel je?”
Hij haalde diep adem, niet dat hij het nodig had, gewoon om meer kracht in zijn woorden te leggen. “Carlisle denkt dat het beter is om te verhuizen...”
“Vluchten...” verbeterde ik hem. Hij zuchtte en gaf een korte knik. “Wat met Jake en mijn ouders...”
Hij kon er geen antwoord op geven dus ging ik er niet verder op in. Geen harde woorden vanavond, er was al te veel gebeurd. “Ik hou van je...” fluisterde ik, wetend dat bijna het hele huis het me zou horen zeggen. “Het zijn grote woorden...” antwoordde hij. Ik grijnsde, dacht terug aan mijn pogingen om hem diezelfde woorden te laten zeggen. “Opnieuw beginnen klinkt goed,” zei ik na een lange stilte. Ik keek hem aan, zag zijn ogen glanzen. Kleine dingen als dat gaven me nieuwe kracht en maakte me duidelijk waarom ik dit hele leven gekozen had in de eerste plaats. “Waar gaan we heen, schat...” vroeg ik zwak. Hij haalde zijn schouders op, drukte me tegen hem aan en grijnsde. “Op dit moment nergens, het water raakt niet op...” grinnikte hij. Ik kuste zijn borst en voelde zijn lippen op mijn hoofd. Ik verlangde naar de zomer, ergens ver weg van hier, samen met hem. “Ik hou ook van jou...” zei hij alsof ik het nog een keer herhaald had. Ik wist dat ik alles zou achterlaten om bij hem te kunnen zijn, maar Jake achterlaten... mijn beste vriend verliezen leek mijn hart niet te willen accepteren. Neem hem mee...
Die gedachten waren gek maar deden me wel glimlachen, de vijand die meereisde omdat een klein meisje niet zonder hem kon. Zou hij het toestaan, zou Billy toestaan dat ik hem met me mee nam. Misschien als een puppy...
Ik zou nooit de zwakke zwarte humor uit mijn gedachten of stem kunnen halen, zover was zeker maar dat maakte mij... mij. Water waste het verleden weg en een nieuw leven werd zichtbaar in de damp. Hij en ik... weg!