Invited to your thea party

Liza was op weg naar Villa Inferno. Haar hart raasde op tegen haar borst en haar bloed racete door haar aderen. Stel dat hij kwaad werd...
Zodra Liza aan de poort van de villa kwam, zag ze hem. Hij zat onder het houten afdak met zijn rug tegen de deur. Hij zwaaide haar vrolijk toe. Oh, hier had ze zo geen zin in.
Met de moed tot in haar schoenen gezonken, liep Liza de besneeuwde oprijlaan op.
'Hou je sterk, hou je sterk, hou je sterk,' fluisterde Liza bemoedigend tegen zichzelf.
'Waarom?'
Liza schrok zich een ongeluk.
In nog geen 3 seconden was Silas de volledige oprijlaan overgereden, tot vlak voor haar neus.
'Silas! Klojo! Je bezorgt me nog hartkloppingen!' Hij grinnikte.
Liza's woede wijkte ineens toen ze dacht aan wat er haar te doen stond. 'waarom zo depri,' vroeg Silas terwijl hij zijn hoofd schuin hield. Het deed haar erg veel denken aan een puppy.
Ze antwoordde niet.
Hij zag het al aankomen. 'Je wil niets meer met me te maken hebben zeker?' zuchtte hij.
'Het is niet dat ik je niet graag heb,' begon Liza met een knagend schuldgevoel. 'Maar ik ben gewoon bang dat....' Ze bleef haperen.
'Maar je bent bang dat er ooit iets zal gebeuren, al is het maar een ongeluk.' Ze knikte.
'Maar Liza, ik ben geen oncontroleerbaar monster. Toch niet meer. Ik ben veranderd'
Liza schudde haar hoofd. 'Het is beter dat w het hierbij houden,' zuchtte ze en draaide zich om. Silas gaf geen weerwoord meer.
Bedroeft liep Liza de poorten weer uit.
'Lizaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaatje!' riep iemand ineens en Liza vroor als het ware vast aan de grond. Met veel moeite kon ze zich omdraaiden om te zien wat voor monster haar naam zo had geroepen. Het veel te flechie-roze kleur voor de tijd van het jaar maakte meteen duidelijk om wie het ging.
"The Pinks"
Althans, zo heette zij en haar groepje van meelopers. Eigenlijk heette ze gewoon Marijke, maar nee, ze moest weer speciaal doen en zichzelf en haar bende "The Pinks" noemen. Gewoon om op te vallen.
Marijke kwam met een ego vanjewelste naar me toe lopen. In haar hand hield ze een roze uitnodiging die haast pijn deed aan Liza's ogen. Toen ze vlak voor haar stond in haar met bond gevoerde jas. Er hing een onsmakelijke geur van kauwgom om haar heen.
'Ik geef een feesje,' zei ze met een toon waar het gesmak van haar kauwgom doorheen klonk. 'Normaal was ik niet van plan je uit te nodigen maar ik had toch kaartjes te veel.' En ze stopte het kaartje met minachting in Liza's handen terwijl ze veel te overdreven aan haar uitgebleekte haar stond te draaien.
Ze bekeek de uitnodiging.
"Tea Party"
Liza hield zich niet erg bezig met dat roze wereldje van hun maar wist wel dat een "Tea Party" van The Pinks wel bekend stond als HET feest van het jaar. Als je daar niet naartoe ging, werd je voor de rest van het schooljaar fluisterend nagekeken.
'Eum, wel nog een ding.' En weer die wansmakelijke plastieken aardbei geur.
'Het is een "date feest" als je dat tenminste snapt. Dus, geen date, geen feest.' Marijke en haar groepje kuikens gniffelden.
'Dus, zie je op het feest,' giechelde ze. 'Als je tenminste tegen vanavond nog een date vind!'
'Ahahaha, ze vind echt nooit een date,' barstte een van hen in lachen uit terwijl ze weg liepen, maar wel wisten dat Liza hen nog haarscherp kon horen.
Woeden kneep ze het papiertje fijn.
'Volgens mij heb je me toch nog nodig,' klonk een geamuseerde stem over haar schouder. 'Je hebt alles gehoord, niet?' gromde Liza met haar ogen fijn geknepen tot spleetjes.
Silas grijnsde zo fake-onschuldig dat Liza de scheefgezakte aureool boven zijn hoofd haast kon zien.
'Ik sta volledig to uw dienst, madame,' slijmde hij en maakte een typische 17de eeuwse buiging. Charmant nam hij haar hand in de zijne en drukte er een liefdevol kusje op.
'Niet beginnen zeiken,' waarschuwde ze.
Hij schonk haar een verleidelijke glimlach.