Music

"bedankt Mon" zeg ik tegen Monaco zodra ik ben afgekoeld.monaco glimlacht. waarschijnlijk omdat ik haar "Mon" noem,wat "mijn" betekend in het frans.
"Elodie,had jij geen muziekles van Austria?"
ik knik."ja,dat heb ik"
"zou je wat willen laten horen? belgique heeft vast wel iets staan"
belgium glimlacht.
"normaal gesproken heb ik aleen mijn sax. maar speciaal voor vandaag heb ik Austria's vleugel geleend"
ik schiet in de lach en laat me door bel naar de vleugel brengen,die ze buiten heeft neergezet(daar is Austria vast niet blij mee). ik neem plaats op een voor mij al bekende plaats. het enige verschil is dat austria nu niet naast me zit. ik begin. enkele landen lachen waneer ze de melodie herkennen. Hungary mompeld zelfs me.
"nee nee mama,wine chonai,nee nee papa nee nee papa...."
uiteindelijk pakt ze een microfoon,waarvan het me helemaal nog niet was opgevallen dat die daar stond en zingt ze haar versie van Marukaite chikyuu mee. ze kan goed zingen. heel goed. en ik ntwijfel of mijn piano-kunsten wel goed genoeg zijn om haar te ondersteunen. wat maakt het eigenlijk uit? ik heb les van Austria zelf,de beste van de landen op pianogebied!
waneer ik klaar ben ga ik meteen door met Hatafutte parade,maar Hungary stopt al wel met zingen. ze neemt een presentatrice-rol op zich en roept in haar microfoon:
"Een groot applaus! Ausria mag trots zijn!"
de rest klapt en ik vraag me af of austria echt trots zou zijn. ik heb nog wat fouten gemaakt,als hij hier geweest was had hij me direct verbeterd en me het hele stuk opnieuw laten spelen.
ik betrap mezel erop nogsteeds aan het spelen te zijn.
plots begind er een saxofoon mee te spelen. Belgium,weet ik meteen. en ook Hungary begind weer met zingen. de rest klapt uitbundig. Wy fluit.
"Julie moeten een bandje beginnen!"roep sceselles(hoe schrijf ik die naam???)ik glimlag. ik ben door en door gelukkig en de toekomst kan me nu even een duitse Wurst zijn.
waneer we klaar zijn loop ik het podium af en word ik omhelst door lichtenstein. "dat was prachtig Eostre! waarom wist ik niet dat je dat kon?"
"omdat Swiss je dat niet heeft verteld?" valt Bel ons in de reden.
"dat zal wel" zecht Lichtenstein nu verlegen.
"komop! het is lunchtijd!" roept Hungary dan,en we lopen met zijn allen naar de enorme voedelvooraad.