16-what the fuck

'Wat...' ik merkte ondanks een duizelige pijn dat ik op een jongen zijn schoot zat. En mijn hoofd deed pijn. De jongen had donkerblond haar en zijn blauwe ogen stonden groot van de schrik. 'Eh-, sorry.' hij sprong op en het leek wel alsof hij onhandig even omhoogvloog. Dan verloor hij zijn evenwicht en viel bijna achterover. Best schattig eigenlijk, maar. 'Verdomme, Hermes.'vloekte hij en ging tegen de muur staan. 'Waarom ik? En waarom moet hij me altijd liggen hebben, verdomme!' 'Hermes?' ik ging rechtop zitten en keek hem verward aan. 'Hermes, god?' 'Ik ga hem Herpes noemen om hem te pesten, denk ik.' hij vouwde zijn armen over elkaar. Ondanks ik nog wat pijn had, moest ik lachen : 'Herpes.' 'Ja, Herpes.' hij stak zijn hand uit en trok me recht. 'William.' hij schudde mijn hand zonder hem los te laten. 'Gill.' lachte ik. 'Dus Hermes, of Herpes, god? En waar ben ik in godsnaam?' 'Hermes. Enne - ik dacht dat jij mij dat kon vertellen.' hij haalde zijn schouders op. 'Ik ben hier door ene Herpes, die de god van de dieven en handel zou zijn maar volgens mij eerder een clown, die zei dat ik hem moest vervangen omdat hij zo nodig op vakantie moest. Wel, als je hier woont is dat niet echt nodig. Het lijkt hier wel het Witte Huis!' 'Jij ook al?' gilde ik bijna. 'Om een god te vervangen?' Hij knikte:'Wie jij dan?' 'Aphrodite.' 'Ooooo.' hij floot. En dan ging hij nog wat omhoog en ik deinsde van de schrik achteruit. 'Wat, hé, nee!' Ik zag iets wat ik nog nooit gezien had. Aan zijn schoenen waren witte vleugeltjes gevestigd en die waren nu aan het wapperen. 'Hoe. Laat. Ik. Het. Stoppen?!' 'Trek je schoenen UIT!' ik staarde hem met open mond aan en bleef kijken wanneer hij zijn schoenen uitschopte. 'Dankje.' hij grijnsde naar me, en ik kon even niets zeggen. Mijn lichaam was warm, te warm, ik voelde het tot in mijn vingertoppen. Als ik maar geen tomaat werd.. 'Dus, Gill.' hij keek me aan. 'Nu we toch in hetzelfde schuitje zitten, moeten we het hier maar verkennen. Vind je niet?'