Dead brings us togehter 19

Merry Christmas
Hey Bill

Ik kan je niet genoeg zeggen hoe hard het me spijt maar ik had steun nodig vandichtbij. Ik wou het je niet zeggen aan de telefoon of in mail omdat je anders de tour zou stopzetten of weet ik veel wat je zou doen, je zou dus fans teleurstellen en dat wou ik niet. Maar waarom ik deze brief vooral schrijf is omdat ik je iets moet bekennen: ik hou van jou.
Dit overvalt je waarschijnlijk omdat we ruzie hebben en je er totaal niet aan verwachtte maar ik meen het wel.
De afgelopen 2 weken heb ik zoveel alleen gezeten en heb ik kunnen nadenken. Waarschijnlijk wil je me nog steeds niet zien en dat begrijp ik goed maar ik vond dat je het moest weten.
Ik ben me beginnen realiseren dat ik HEEL mijn leven opnieuw moest beginnen en dat heb ik dan ook maar gedaan.
Waarom jij? Je bent een grote steun voor mij geweest, je bent knap, lief... alles wat ik nodig heb. Je was er altijd voor mij. En Norwin? Hij is er niet meer dan is er dus ook geen relatie meer tussen hem en mij.

Waarschijnlijk tot nooit meer
Lynn


De brief valt uit mijn handen, ik voel me opeens zo schuldig dat ik haar nooit haar verhaal heb laten doen.
"Goed bezig Bill!Nu voel je je goed zeker? Aja want Lynn is weg" zegt Tom kwaad terwijl Ellen de deur uitstormt.

*jezelf weer*
Je hoort je naam roepen maar je blijft gewoon doorlopen tot iemand je tegenhoud.
"Kom gewoon terug"
"Sorry Ellen, maar Bill is daar en hij wil geen gezelschap van mij."
"Tellen Gustav, Georg, Tom en ik dan niet meer? Draait het leven nog enkel om Bills wil?"
"Nee tuurlijk niet en tuurlijk tellen jullie nog. Amuseer jullie maar goed MET Bill en ZONDER mij."
"Negeer Bill..."
"Ellen..."
"Lynn serieus, je laat je naar beneden halen door hem. Je hebt hem vrijwel alles toevertrouwd, hij weet je zwakke plekken. Laat hem aub DE Lynn zien. De Lynn die zich door niemand de pas laat afsnijden. Je hoort het waarschijnlijk niet graag maar toon hem de Lynn voor Norwins dood."
"Ok, ik ga wel mee." zeg ik dan toch na lang twijfelen.
Als ik terug binnen ben negeer ik Bill en roep "The Lynn is in tha house!" Iedereen lacht, zelfs Bill. 10 minuten later zitten we allen aan tafel.

Na het eten stelt Ellen voor om verstoppertje te spelen in het bos met teams van 2 personen. iedereen is akkoord. Tom&Ellen en Gustav&Georg zijn een team. Ok, dit is geen toeval meer maar ik vind het eigenlijk niet zo erg. Misschien komt het wel weer goed tussen ons.

In het bos aangekomen willen Tom&Ellen beginnen met zoeken. We lopen met 4 weg en na een paar meter splitsen we.
Ondertussen zijn er 5 spelletjes voorbij en Bill heeft nog steeds niets gezegd, het enige wat hij doet is me soms plots ergens naartoe trekken om ons te verstoppen.
Dit spel zijn we als eerste gevonden, dat betekent dat wij nu moeten zoeken met andere woorden misbruik maken van de situatie en babbelen.
We beginnen te tellen "1...2...3...4.......20 wie niet weg is is gezien!!!" roepen we.
Na 5 minuten hebben we nog niemand gezien, ik besluit dan maar te praten.

"Bill, komaan zeg iets... Heb je de brief gelezen?" begin ik.
"Ja die heb ik gelezen en wat verwacht je dat ik zeg "O lynn eindelijk" en dat ik je begin te kussen. De ene moment ben je blij, de andere verdrietig, dit gevoel kan een bevlieging zijn. Ik wil niet gekwetst worden en ik wil jou ook niet kwetsen."
"Maar dit is geen bevlieging Bill, ik hou echt van jou."
"Het spijt me Lynn."
Een lange stilte volgt, ik doe de moeite niet meer te zoeken. "Weet je? Ik geloof je niet. Je wil niets liever dan met mij zijn anders had je zo niet gereageerd. Je verstopt je gevoelens." En dat is het punt waar ik Bill raak, zijn gevoelens. Bill is gekraakt
"Kijk daar zitten ze. Jullie zijn alle 4 gezien!" roept hij.
Als ze terug bij ons zijn gaan we naar Ellens huis terug en feesten er nog een hele avond op los.
Rond 5 uur gaan we slapen.'s Nachts word ik wakker, ik heb het koud. Ik kijk eens rond om te zien of er nog iemand wakker is en ja hoor, maar veel zin heeft het niet om iets te zeggen want...