Een leven vol leugens. (hp storie) Het einde, of een nieuw begin?

Negentien jaar later:

Ik holde perron 9 3\4 op. Ik was gelukkig op tijd. ‘Hee Doris!’riep iemand naast me. Ik zag Harry staan. ‘Harry!’ Ik liep naar hem toe en omhelsde hem. Toen omhelsde ik Ginny ook. ‘Wat doe jij hier?’vroeg Ginny. ‘O, heb ik dat niet geschreven?’vroeg ik. Ik sloeg zachtjes met mijn hand tegen mijn hoofd. Wat was ik toch vergeetachtig ‘Ik ben de nieuwe leraar Verweer Tegen de Zwarte Kunsten!’ Ik glunderde. ‘O, wat leuk!’zei Ginny enthousiast. Ik was ook erg blij met die positie. ‘Hoezo ben jij gekozen?’vroeg Harry. Ik klopte om mijn linkerarm, en beide wisten ze wat ik ermee bedoelde. ‘Wie kan het beter leren dan een ex-dooddoener?’ Ik knipoogde. ‘O wacht, ik zie mijn neef. Ik moet hem even gedag zeggen.’ Ik liep naar Draco. Hij zag me aan komen lopen. ‘Doris!’zei hij en omhelsde me. ‘Had je het al gehoord? Ik ben leraar Verweer Tegen de Zwarte Kunsten.’zei ik tegen hem. Hij glunderde. ‘Scorpius, dit is je nieuwe leraar Verweer Tegen de Zwarte Kunsten.’ Ik gaf Scorpius een hand. ‘Dag achterneefje van me.’zei ik en gaf hem een knuffel. Hij wist niet hoe snel hij zich los moest wrikken. Draco en ik lachten. ‘Heb je al een vriend?’vroeg hij. Ik knikte. ‘Is hij een halfbloed? Een dreuzel? Een Snul? Een Modderbloedje?’ ‘Draco!’ Hij keek geschokt. ‘S..sorry.’ ‘Al goed. En omdat je het zo graag wilt weten: Nee, nee, nee en nee. Nu blij?’ Draco glimlachte en knikte. ‘Zwaait hij je niet uit?’vroeg hij. Ik schudde mijn hoofd. ‘Hij is druk bezig met wat voorbereidingen. Maar ik moet gaan, de trein vertrekt zo.’ Ik omhelsde Draco. ‘Daaag.’ Ik liep weer naar Harry en Ginny toe. ‘Nou, ik ga. Ik zie jullie volgend jaar wel in de zomervakantie. Dan kom ik langs met mijn vriend.’ Ik pakte mijn koffers en wou weglopen. ‘Wie is die vriend van jou eigenlijk?’vroeg Ginny. Ik bloosde. ‘O, Marcel.’zei ik luchtig en liep naar de trein. Harry begon te lachen. Hij had niet gedacht dat wij uiteindelijk iets zouden krijgen, en zeker niet nadat duidelijk wed wie mijn moeder was. Maar alles was goed gekomen. Albus sprak nog even met Harry. Ik wachtte tot ze uitgesproken waren. Harry keek naar mij. ‘Vertel hem eens dat Severus een goed schoolhoofd was en een goed mens?’zei hij. ‘Albus,’zei ik. ‘Severus was een goed mens. Hij heeft mij in huis genomen toen ik werd weggehaald bij mijn moeder. Hij heeft jarenlang voor mij gezorgd, en ik kan dus weten dat je trots mag zijn dat je zijn naam hebt.’ Harry en Albus keken me met grote ogen aan. Albus omdat hij het geloofde, en Harry omdat hij niet wist dat hij jarenlang een soort van stiefvader van mij was. Ik pakte Albus zijn hand en nam hem mee. ‘Tot volgend jaar!’ Ik zwaaide Harry, Ginny, Ron en Hermelien uit. Alles was goed nu. Ik hoefde niet meer bang te zijn dat ik iets zou verklappen wat ik niet mocht verklappen. Ik was blij, dat alles voorbij was, en dat ik een normaal leven kon leiden. Ik keek even naar Harry. Zo denkt hij er ook over, dacht ik. Ik zwaaide naar hem en liep met Albus de trein in. ‘Ga maar gauw een plaatsje zoeken, voordat je bij mij in de coupe moet zitten, Albus.’zei ik. Hij haalde zijn schouders op. ‘Maakt niet uit, dat is juist gezellig.’ Dus we zochten samen een coupe, een geweldig jaar en een geweldig leven tegemoet gaand.