26.

‘Ik ben weg! Tot vanavond!’ hoor ik Silke nog roepen. Versuft kruip ik recht en zet de plateau aan de kant waar m’n ontbijtje opstond van Silke. Waarom ze dat gedaan had kon ik aan de ene kant wel raden, maar ze had dat niet echt hoeven doen. Het is heel lief van haar, maar zo voel ik me zielig en heb ik het gevoel dat ik medelijden zoek. Maar ja, zo is Silke nu eenmaal en daar kan ik niets aan veranderen. Traag sta ik op uit m’n bed zodat ik niet begin te draaien in m’n hoofd door de snelheid. Maar sinds ik zo sloom ben zal dat toch niet gebeuren. Echt veel zin om me om te kleden had ik niet dus trok ik m’n joggingbroek over m’n boxer heen en trok een T-shirt en pull over m’n slaaptopje. M’n haar bleef in de rommelige hoge knot en ik zette m’n bril ook op omdat ik totaal geen zin had om m’n lenzen in te doen. Net toen ik m’n kamer wil uitlopen hoor ik de deurbel gaan. ‘Godverdomme, wie is dat nu weer?’ murmel ik tegen mezelf. Snel grits ik m’n gsm mee en loop snel naar beneden. En daar doe ik de deur open. Wanneer ik zie wie het is verstijf ik ter plaatse en glijd m’n mond open. ‘Hey Friedolien.’ Zegt hij alleen maar met een grijns op z’n gezicht. ‘Eum..’ krijg ik er eerst alleen uit maar ik zet een stap achteruit en laat hem binnen. ‘Euh.. Dag Tom btw.’ Zeg ik dan toch maar met waarschijnlijk knalrode wangen. Hij lacht even en zegt dan nog eens dag terug. ‘Wat kom je hier eigenlijk doen?’ vraag ik dan uiteindelijk. ‘Wel, toen ik thuis alleen zat verveelde ik me. En toen dacht ik: “waarom zou ik niet eens naar Friedolien gaan om haar gedag te zeggen?” Dus voila, hier heb je me dan!’ Ik moest lachen om de manier waarop hij alles uitlegde. ‘Wat sta jij daar nu weer te lachen?’ vraagt hij dan op een ietwat verbaasde toon. ‘Thah, niets. Ik vind het gewoon grappig hoe je het uitlegde en ook vind ik het ontzettend lief van je dat je hier bent. Ook al sta ik hier maar mottig te wezen.’ Dat laatste was half gemurmeld, maar hij had het blijkbaar wel gehoord want alweer verschijnt die grijns op z’n gezicht. Man, echt waar! Als hij zo blijft doen, dan smelt ik hier gewoon weg. Hoe hot kan iemand zijn? Ik gniffel even om m’n eigen gedachte maar schud dan met m’n hoofd. Ik zie Tom raar kijken maar ik trek er me niets van aan. ‘Zet je maar hoor, er staan hier zetels genoeg waar uit je mag kiezen. Moet je trouwens iets hebben om te drinken?’ ‘Ja, een cola is goed voor mij.’ ‘Komt in orde.’ Ik wandel de keuken binnen en zet eerst koffie op, zodat ik wat meer energie krijg, en daarna haal ik de cola boven en een glas. Als snel is m’n koffie klaar en dan neem ik alles weer mee naar de woonkamer. Daar zie ik dat Tom zich al in de zetel genesteld heeft, hij voelt zich hier precies op z’n gemak. Ik geef Tom z’n cola en neem m’n koffie, waarna ik mezelf neer zet naast Tom. ‘Zeg btw, vind je het niet erg dat ik hier zomaar kom binnenvallen terwijl jij hier eigenlijk nog in een soort van pyjama rondloopt?’ ‘Thah, nee hoor. Ik vind het heel lief van je dat je hier bent want anders zat ik toch alleen. En trouwens, ik zit wel vaker zo hoor als ik geen zin heb om me klaar te maken en wanneer ik toch niet meer naar buiten moet.’ ‘Ahn, ahzo.’ Even is het stil en zitten we gewoon te genieten van ons drankje. Uiteindelijk beginnen we dan te babbelen en het lijkt wel uren te duren. Ik vind het best nog gezellig we babbelen echt over vanalles, en we beginnen elkaar echt veel beter te kennen. Na een tijdje begin ik me weer wat moe te voelen. ‘Ik zie dat je moe begint te worden. Vind je het erg dat ik hier nog ben? Anders laat ik je wel hoor.’ ‘Nee nee, blijf maar. Je aanwezigheid maakt me rustig en het voelt goed. Dus blijf alsjeblieft hier.’ Ik besef eigenlijk niet echt wat ik allemaal zeg, maar foert. Tom lacht even. ‘Leg je anders maar met je hoofd om m’n schoot hoor, dan kan je wat liggen en rusten.’ Maar al te graag neem ik dat aanbod aan en leg me neer op z’n schoot. Het ligt best nog zacht, waardoor ik al snel begint weg te dommelen. Het enige wat ik nog hoor is dat Tom de tv stil aanzet en hij wat met z’n vingers door de losse stressen haar uit m’n knot gaat.