Een leven vol leugens. (hp storie) deel 17.

We kwamen bij het kasteel. Mijn moeder moest me ondersteunen. Toen zag ik bekende mensen. Marcel, Ginny, professor Anderling. Ze hadden tranen in hun ogen. Ze keken naar mij, maar ik wou ze niet aankijken, niet nu. Voldemort had de sorteerhoed en zette hem op het hoofd van de verstijfde Marcel. Hij stak de hoed in de fik. Ik sprak de tegenspreuk uit voor de vloek. Marcel haalde het zwaard van Goderic Griffoendor uit de hoed en doodde Nagini, de slang van Voldemort. Harry was verdwenen. Mijn moeder en vele dooddoeners ook. Ik dacht dat ik wist waar ze heen gingen en stormde naar binnen. Er waren mensen aan het duelleren in de Grote Zaal. Mijn moeder tegen Ginny, Loena en Hermelien. Toen stormde Molly Wemel de zaal in. ‘Niet mijn kinderen!’schreeuwde ze en gebaarde dat de drie weg moesten. Molly nam het over. Er volgde een hevig duel. ‘Wat nou als mammie dood is? Wat nou als mammie net zo eindigt als Freddie?’zei mijn moeder spottend. Molly vuurde een spreuk op haar af. De groene lichtflits ging onder de uitgestrekte arm van mijn moeder door en raakte haar op haar borst. Haar glimlach verdween en ze viel op de grond. ‘MOEDER!!’ Ik rende naar haar toe. ‘Mam…’fluisterde ik. Ze was er niet meer. Ik streek een lok haar uit haar gezicht, uit het ooit zo vertrouwde gezicht. Het gezicht dat ooit had gezegd: ‘Het komt goed lieverd, mammie komt vrij en dan zijn we weer samen.’ Ze zei dat om mij tot bedaren te brengen. En nu was ze dood. Er stroomden tranen over mijn wangen. Ik gaf haar een kus op haar voorhoofd en sloot haar ogen. Toen stond ik op en liep weg van haar levenloze lichaam. Molly liep naar me toe. Ik omhelsde haar en huilde uit. Ze was verbaasd, maar blij dat ik niet boos was. Voldemort keek verbaasd naar dit tafereel. ‘Kijk maar goed Marten.’zei Harry. ‘Dit is liefde, liefde en vergeving. Probeer eens wat berouw te tonen.’ De rest volgde ik niet, omdat Molly zei hoe blij ze was dat ik niet boos was enzo. Toen riepen Harry en Voldemort in een keer. ‘AVADA KEDAVRA!’ ‘EXPELLIARMUS!’ Het volgende moment was Voldemort dood. We vierden feest, en hielden een eerbetoon voor de doden. Ik mocht mijn moeders lichaam meenemen voor een mooie begrafenis, zoals ze verdiende. Alles was goed. Alles kwam goed.