Een leven vol leugens. (hp storie) deel 9.

Ik bracht de meeste tijd door op mijn kamer of bij Scheurbek, de Hippogrief. Een van de laatste dagen van de kerstvakantie, ik lag net een nieuwe brief van mijn moeder te lezen, klopte iemand op de deur van de kamer. Ik stopte de brief gauw weg en zei: ‘Binnen.’ Mevrouw Wemel kwam binnen. ‘Dag lieverd, kom je beneden? We gaan eten, en Arthur is er weer.’ Ik stond op van mijn bed en liep met mevrouw Wemel mee. En inderdaad, beneden zat een man met net zulk rood haar als zijn vrouw en kinderen. Ik vrolijkte gelijk op bij het zien van de versierde kamer en het zien van de vrolijke man, ondanks zijn verwondingen. ‘Vrolijk kerstfeest!’riep ik, en ik ging aan tafel zitten, naast Harry. Mevrouw Wemel gaf kado’s door. Ook eentje voor mij. Ik maakte hem open en zag dat het een gebreide trui was. Hij was net zo bruin als mijn ogen en er stond een gouden D op. ‘Dank u.’zei ik. Waarschijnlijk had Ron over mij verteld en had mevrouw Wemel toen deze trui voor me gemaakt. Ik vond het een mooie trui. Ik had nog nooit zoiets van iemand gekregen. Toen gingen we eten. ‘Het eten is zoals gewoonlijk voortreffelijk, Molly!’zei meneer Wemel. Mevrouw Wemel glimlachte van oor tot oor. Toen brachten we een toast uit. ‘Op Harry Potter.’zei meneer Wemel. Toen zei de rest dat ook. Ik zag Sirius staan. Ik wist nog steeds niet waar ik zijn achternaam van kende. Ik besloot na het eten het huis te verkennen. Ik begon in een kamer beneden. Er hing een wandtapijt dat de hele kamer vulde. Het was een stamboom. Ik bekeek hem goed, tot ik Sirius tegenkwam. Ik keek verder. Narcissa Zwarts, Andromeda Zwarts, Bellatrix Zwarts. Ik moest lachen. Iemand die zoiets doet, heeft tijd te veel, dacht ik bij mezelf. Toen ging ik verder met onderzoeken. Ik kwam een huiself tegen, die druk in zichzelf aan het mompelen was. Toen hij mij zag, keek hij me met grote ogen aan en maakte een diepe buiging. Ik snapte niet waarom. Toen liep hij mompelend verder. Ik verstond één zin. ‘Modderbloedjes, bloedverraders, allemaal in het huis van mijn meesteres. Ze zal zich dood schamen, dat weet ik zeker.’ Ik schonk geen aandacht aan de huiself en ging verder met onderzoeken. Het was een groot huis. Ik was nog geen uur bezig toen ik moe werd en besloot naar bed te gaan.