Because you were/are special to us/me (ftsk) 37

"Kyle, dat past helemaal niet bij elkaar" lach ik. "En dan? Niemand die je ziet behalve je ouders en ik. Wedden dat je nog altijd even mooi bent?" Daardoor begin ik meteen te blozen. We zijn dan wel niet meer samen maar de complimentjes laat hij blijkbaar niet achterwege. "Ben je nu aan het blozen? Man, dat is al 4 maanden geleden dat we je dat zien doen hebben." Hij duwt de kledij in mijn handen en daarna duwt hij mij de badkamer in. "En nu je haar nog." zegt hij meteen als ik weer de badkamer uitkom. Mijn haar is niet zo lang dus wil hij het helemaal door de war doen. Min of meer zijn haar dus. IK vraag me eigenlijk wel af vanwaar hij ineens zoveel met mij wil doen. Wat het antwoord op die vraag ook mag zijn, ik vind het niet erg dat hij dat allemaal doet. Ik heb het veel liever zo dan dat hij boos op me zou zijn.

Nadat hij mijn haar gedaan heeft gaan we naar beneden. Mijn vader kijkt eerst verbaasd en schiet dan in de lach. Mijn moeder, die ondertussen ook al thuis is, blijft ons vreemd aankijken. "Ik heb geen idee wat hier allemaal is gebeurd vandaag maar je hebt een heel slechte indruk op mijn dochter. Je hebt niet alleen haar humeur helemaal verpest maar nu heb je haar haar ook nog eens in de war gedaan. Je zou je moeten schamen, ik zie niet in waarom ik je hier nog zou moeten houden!" In het begin spreekt ze nog op een normaal volume maar naarmate ze verder gaat begint ze te roepen. "Mia, rustig. Ze hebben een zware dag achter de rug en ik vind het zo wel leuk zitten." komt mijn vader erin tussen. "Zware dag of niet, het is de eerste en meteen ook de laatste keer dat je haar zo gedaan is en je zou je beter wat fatsoenlijker kleden. Hij zal daar ook wel weer voor iets tussen zitten zeker." gaat mijn moeder verder in het Nederlands. "Ach mama, alsjeblieft. Niemand ziet me en ik vind het trouwens ook wel leuk zitten zo. Misschien laat ik het wel wat korter knippen zodat ik het nog beter kan zetten zoals Kyle." antwoord ik in het Engels. "Mevrouw, ik beloof u dat ik haar haar niet meer op die manier zal zetten. Alstublieft, maak u niet boos op haar, ik ben de rede dat haar haar zo staat en ook de rede voor haar kledij." verontschuldigt Kyle zich. "Kyle, je hoeft je niet te verontschuldigen hoor. Mijn moeder is gewoon een beetje prikkelbaar omdat de dag zo lang was." Waarschuwend kijk ik mijn moeder aan maar zij is blijkbaar niet van plan om het Kyle gemakkelijk te maken. "Je kan er maar beter voor zorgen dat ze er de volgende dagen voorbeeldig voorkomt anders ben je er geweest." zegt ze dreigend. 'Beschermend' ga ik voor Kyle staan, niet dat dat iets uitmaakt. "Je laat hem gerust en je gaat hem ook niet ontnemen nog naar België te komen." waarschuw ik haar. "We gaan zo meteen eten, daarna wil ik je niet meer zien met dat haar of zo gekleed." Ze probeert kalm te blijven maar aan haar houding kan ik merken dat ze het daar heel moeilijk mee heeft. "Is het al tot je doorgedrongen dat Kyle en ik gewoon terug vrienden zijn? Je wens is uitgekomen. We kregen ruzie en waren bijna vijanden, alles is terug goed gekomen maar we blijven gewoon vrienden." Mijn stem komt een beetje uitdagend over. "Nog een rede waarom hij je haar en je kledij niet moet kiezen zou ik zo zeggen." antwoordt ze minachtend. "Pff, ik voel me net als Assepoester en dan ben jij de stiefmoeder. Die stiefmoeder wil ook niet dat Assepoester gelukkig wordt. Ik hoop maar dat mijn leven net zo gaat als dat van Assepoester en dat ik uiteindelijk toch gelukkig wordt." Ik kijk haar nog een keer boos aan en neem Kyle zijn hand. "Kom Kyle, we gaan naar boven." Mijn vader houdt ons tegen. "We gaan zo eten. Blijf nog even beneden." Mijn vader kijkt me smekend aan. Ik geef dan maar toe. Kyle en ik besluiten dan maar de tafel te dekken terwijl mijn vader mijn moeder probeert te kalmeren.