Gezellig feestje met vrienden

hier zaten we dan, het huiswerk was klaar, we gingen een spelletje doen.
doen, durven of de waarheid.
de eerste was voor Sïena, ze koos voor waarheid.
"Wat is je relatie met Menno?"
"Uhm, uhm, we, uhm, hebben verkering.
"Ik wist het."
"Jij bent zo gemeen soms."
daarna was George aan de beurt.
"Geef een kusje aan..... Alicia."
even leek hij op iets te hopen, toen hij de naam hoorde keek hij een beetje pissig.
de andere leken het grappig te vinden.
daarna Menno, we dachten waarom zullen we ze niet helpen.
Menno kus Sïena.
dat deden ze met plezier.
daarna Alicia.
zij koos ook voor waarheid.
"Wie vindt jij leuk?"
"Ik vindt niemand leuk, maar als ik echt iemand moet noemen is het wel ........(Eigen invulling)."
"Dat meen je niet .......... (eigen invulling) is veel beter!"roepen we naar haar met z'n allen.
ze zucht, ieder zijn eigen smaak, is het niet, George.
hij loopt rood aan, hij snapt blijkbaar wat ze bedoelt, ik kan er geen wijs uit maken.
zo gaan we nog wat dingen door totdat we allemaal over de grond liggen van het lachen en iedereens geheimen kennen.
alleen heeft gelukkig niemand gevraagt naar die plekken.
het andere leuke was dat Menno door de wijk moest rennen in zijn ondergoed, hij had toevallig een roze boxer aan.
toen lagen we allemaal dubbel behalve Menno, hij leek boos en beschaamd. maar ja dat zou ik ook zijn in zijn positie.
het is nu al 10.30 en ik zou nog naar huis moeten, eigenlijk heb ik helemaal geen zin.
George komt naast me zitten.
"Wat is er?"
"de avond gaat veel te snel voorbij."
"Je mag wel blijven, maar dan moet je vader het ook goed vinden, je kan ook met Alicia mee, maar dan waag jij waarschijnlijk je leven.
Sïena is waarschijnlijk jouw beste optie, maar je moet dan precies op tijd weg, dat je het weet.
ik pak mijn mobieltje en bel mijn huisnummer.
hij is nog niet eens overgegaan en pap neemt al op.
"Dat was snel, wist je dat ik ging bellen?" ik vertrouwde het niet.
"Nee, ik wilde jou net gaan bellen of je naar huis komt?"
"Mag ik bij Sïena blijven slapen,l alsjeblieft?"
"Oke, maar geen jongens erbij."
"Natuurlijk, waarom zouden we?"
"geen idee, gewoon even iets."
"Oké, zie je morgen, ik ben wel vroeg thuis om het ontbijt te maken."
ik hing op.
"Sïena, ik blijf bij jou slapen vannacht, maar ik ga wel snel naar huis, pap en Serpenta moeten eten en pap verslaapt zich nog wel eens."
daarna waren we tot 11.30 nog aan het spelen waarna we naar huis racete.

daar gingen we meteen op bed liggen, ik hield mijn kleren gewoon aan, die had ik nog niet heel lang aan en anders zou ze erachter komen dat er plekken zitten over mijn hele lichaam.
snel gaan we liggen en doen we het licht uit, allemaal voor de schijn.
daarna gaan we verder kletsen, nu we toch samen zijn kan ik verder vragen hoe het gaat tussen Menno en haar.
opeens keert zij het om.
"Wat vind jij van George?"
"Hij is mijn beste vriend, en hij maakt me altijd aan het lachen, waarom?"
"Vindt je hem niet leuk, het is zo duidelijk dat hij je leuk vindt."
"Hoe bedoel je?"
"Je had het echt niet door?"
"ga morgen met hem mee naar huis en geef hem een kus, kijk maar wat zijn reactie is."
"Volgens mij is dat dus advies om het niet te doen. we zijn gewoon vrienden, we zien wel wat de toekomst brengt, toch?"
"Oké, maar dat je het weet."
en waarom zeg je 'wat de toekomst brengt', ik heb ergens het idee dat we straks gescheiden gaan worden, maar ik weet het niet zeker."
"Als dat het geval is, is het waarschijnlijk ook beter voor hem."
"Ga maar slapen, en laat het rusten."
ik sloot mijn ogen en bedacht me opeens iets.
"over een week ben ik al jarig."
"Echt, je wordt toch elf, we maken er een groots partijtje van!"
daarna vallen we in slaap.