#9

[/Robert pov.]
Dagen gingen voorbij. Het ging steeds beter met me, vooral door de zorgen van Ashley . Ze heeft me onderdak aangeboden; op voorwaarde dat ik drie keer in de week naar een AA-meeting zou gaan. Man, die meetingen zijn het enige wat me recht houd. En ashley ook; maar da’s anders.
Ik opende mijn ogen zachtjes. Zachte stralen van de ochtendzon viel op mijn gezicht. “Goeiemorgen zonneschijn’, Ashley was al wakker en liep naar mijn bed. Ze had een plaat vast met ontbijt op. “Oh, dat had je niet hoeven doen…’, ik was verbaasd. Waarom doet ze zo aardige dingen? Ik deug toch voor niks! Oke, dat was overdreven. Maar wat wil je, met een zelfvertrouwen van 0 procent!

[/Ashley pov.]
Zie hem daar nu zitten; prachtig als altijd, te sukkelen met zijn eitje. Vandaag zouden we proberen naar een cafeetje te gaan: rustig een drankje bestellen, weten wanneer je moet stoppen en veilig naar huis gaan. Dat is het plan. Nu Robert nog overtuigen…
‘Robert, ik heb een voorstel…’ ik probeerde kalm te blijven. ‘Nou, vertel maar op’, zei hij met een mond vol ontbijtgranen. ‘Als we nu deze avond iets zouden gaan drinken,’ ik zag zijn gezicht vertrekken, maar zette door, ‘rustig iets bestellen en daarna weer naar huis gaan. Je lessen bij de AA omzetten naar praktijk. Wat denk je?’