It’s all most time 4.1

De volgende ochtend zitten we allemaal wat stilletjes aan het ontbijt. Alleen één ding viel me op. Sloan en Demian leken het nu beter met elkaar te kunnen vinden dan toen we hier net aankwamen bij het capitool. Sloan leek meer respect te hebben voor Demains kwaliteiten en Demian zag ook Sloans goede kant nu. Wat me een hele geruststelling gaf, want ik vroeg me af hoe anders het pact met district vier had moeten blijven bestaan in de arena.
Er stond vandaag nog een halve ochtend training op het programma en na de pauze zouden ze hun individuele trainingssessies hebben. Annabel en Lexus gingen weer de hort op om sponsors te krijgen. Ik ging met Sloan en Demian voor de laatste keer mee naar de trainingsverdieping. Ze deden heel netjes wat we van ze vroegen. Demian gaf tips aan Sloan over hoe ze het moest overleven. En ze oefenden met het wapen dat ze inmiddels aardig onder de knie hadden. Tijdens de middagpauze werden ze een voor een weggeroepen voor hun sessie. Wat mij de gelegenheid gaf om Lexus en Annabel te gaan zoeken. Want hier blijven had geen zin en ik kon Sloan en Demian nu niet helpen.

Ik verliet het trainingscentrum en ging op weg naar het hoofdkwartier. Dat was meest waarschijnlijke plek om Lexus te vinden. De straten waren druk met mensen. Nu zag je hoe zelfzuchtig de mensen van het capitool waren. Iedereen leek alleen maar met zichzelf bezig te zijn. Alleen de bewegende matrixborden die aan de meters hogen gebouwen hingen waren met iets anders bezig: de spelen. Er werd constant reclame gemaakt voor de uitzendingen van vanavond. En voor morgen ‘de interviews’.
Enkele gezichten van tributen kwamen voorbij op de borden. Maar dat waren de tributen die nu al genoeg sponsorgeld hadden om een advertentie te betalen. Dat zou bij Sloan en Demian niet het geval zijn. Het geluid van de matrixborden galmde tussen de hoge gebouwen waardoor dat het niet bepaald stil was. En met de supermoderne hybride's die je bijna van je sokken af reden was het echt niet iets waar ik me thuis voelde. Nee, geef mij district elf maar. Daar mocht dan wel met wat oudere technieken gewerkt worden. Het was er sfeervol en rustiger dan hier. Ik sloeg de hoek om en zag het hoofdkwartier al voor me liggen. Vijf minuten later stond ik binnen. Het was er niet echt heel druk maar de spelen waren ook nog niet begonnen. Maar je moest proberen binnen te halen wat er binnen te halen viel. Ik zocht naar Annabel en Lexus. Opeens kwamen er twee kleine kinderen, een jongen een meisje, gillend de lange, ronde gang uit gerend. Ze zaten achter elkaar aan en renden een rondje om mij heen en zo weer verder de gang in. Ik moest echt lachen om die twee. Plost rende ze recht in de armen van een mooi uitziende vrouw rende. Ik vond kinderen leuk, maar de toekomst van kinderen in district elf was onzeker. Deze kinderen hadden niet te vrezen voor hun leven. Zij hadden een zorgeloos bestaan. Haar man stond naast haar die tot mijn verbazing met Lexus stond te praten. Ik liep naar ze toe en tikte Lexus op zijn schouder. “Lexus,” zei ik. Hij draaide zich. “Alicedee?”
“De individuele trainingssessies zijn begonnen. Kan ik helpen?”
“O, ja, maar ik ben hier bijna klaar. Maar nu je toch hier bent, zal ik je even voorstellen. Dit is Mr. Baruchi. Bart, is Alicedee Oninx, mijn mede-mentor,” zei Lexus.
Hij kwam me vaag bekend voor. Ik had geen idee waarvan.
“Alicedee, aangenaam kennis met je te maken,” zei hij met een zware stem. “Insgelijks, Mr. Baruchi,” antwoordde ik. “Maar, Lexus, we moeten zo denk terug naar het trainingscentrum, Sloan en Demian kunnen zo terug komen van hun trainingssessie met de spelmakers,” zei ik tegen Lexus. “Da's goed. Nou, Bart, je hoort het. We moeten terug. Kan ik op je rekenen?” vroeg hij. “Ik zal de trainingsscore eerst maar eens even afwachten, maar als die goed zijn heb je mij in de pocket,” zei hij. Nou dan spreek ik je later nog wel. Mr. Baruchi knikte.
Lexus kon goed met mensen omgaan en was soms een echte charmeur. Hij reikte naar Mvr. Baruchi’s hand en gaf deze een kus op de boven kant. Haar gezicht kleurde een beetje. Ik wist dat dit een van zijn verkooptechniekjes was en dat het zo te zien wel werkte. Mvr. Baruchi zou haar man nu wel overhalen. “Tot ziens,” zei hij en we draaiden ons om om naar de uitgang te lopen. Hij sloeg halverwege een arm om me heen. En fluisterde wat in mijn oor. “Ik heb hem bijna zo ver om een van onze tributen te sponsoren.”
Man, als ik Lexus echt niet bij me had gehad dit jaar weet ik niet of me dat allemaal was gelukt.

We liepen terug naar het trainingscentrum. “Lexus, waar ken je Mr. Baruchi van?” vroeg ik hem onderweg. “Bart heeft mij gesponsord toen ik in de arena zat,” zei hij.
Dat wist ik helemaal niet, Lexus had zo zijn eigen dingen waar ik niks van afwist. “Goed dat je naar hem toe bent gegaan. Hij heeft blijkbaar al eens eerder iemand uit ons district gesponsord,” zei ik. “Inderdaad, maar ik zat toen al bij de laatste zes. Daarom twijfelt hij nog een beetje. Maar hij is erg rijk, hij zou wel eens een belangrijke sponsor kunnen worden.”
We naderde het trainingscentrum al weer. Even later waren we al weer binnen. “En hier nog vorderingen?” vroeg hij toen we in de lift stonden Ik nikte van niet. “Je weet alles.”
“Mooi zo,” zei hij en glimlachte naar me. De lift gaf aan dat we waren gearriveerd op onze verdieping en we stapten uit en liepen door naar de huiskamer. Waar Demian al was en met Lucinda en Keanaeu zat te praten. “En? Hoe ging 'ie?” vroeg ik hem.
“Ik weet het niet,” zei Demian “Ik heb wat van mijn survival skills laten zien en heb een bewegend dummy konijn recht door zijn kop geschoten. Maar toen ik op een mensen dummy schoot. Raakte ik alleen zijn rechter voet. En de spelmakers waren eigenlijk alleen maar met zichzelf bezig.”
Jammer dat hij de dummy niet goed geraakt had. Maar de aandacht van de spelmakers trekken is moeilijk. Zeker als ze al een slok te veel op hebben. Op dat moment kwam Sloan binnen lopen. “En?” vroeg Demian. “Ik heb mijn snelheid laten zien, in combinatie met het messen werpen. Ik zag wel een paar spelmakers kijken. Ik hoop dat het voldoende is,” zei ze.
“Nou dat wachten we dan maar af,” zie Lexus. Ik had in eerste instantie weinig hoop. De spelmakers konden je maken of breken.




Druk effe op dat groene knopje