My Real Life Is A Secret! charpter 7

*bill pov*
daar zag ik dan,het meisje van mijn dromen,zoenend met een voor mij onbekende.
ik wende mijn blik af en probeerde de tranen te bedwingen
''kom op broertje er zijn nog genoeg andere meisjes op deze wereld''zei tom om me proberen op te vrolijken.
we zegen nooit meer dan hoi tegen elkaar maar dat is voor mij al meer dan genoeg om mijn hart te verliezen.
''kom we moeten naar de les''
dat moet dan maar.
ik wend mijn blik naar de grond en volg tom het gebouw in.
oppeens stopt tom en ik knal tegen hem op.
''bill,daar is ze''
''ja en wat kan mij dat...'' wou ik nors zeggen maar midden in mijn zin werd ik onderbroken als ik naar haar kijk, ze is helemaal overstuur.
''bill, ga nu naar der toe, dit is je kans!''
''denk je?'' ''ja,hup ga er heen man!'' tom gaf me een duwtje in mijn rug.
onzeker liep in naar haar toe.
''euhm,hoi, gaat het wel'' ze draaide zich om en probeerde haar tranen nog weg te vegen.
ze zei niets,er kwamen alleen maar meer tranen uit haar ogen.
ik draaide mijn hoofd om en keek naar tom voor raad.
tom zag me en trok zijn schouders op,lekkere broer noem ik dat.
''euhm moet je iets te drinken ofzo?'' ik moest iets zeggen.
ze knikte, we gingen bij de eerst volgende stoelen die we konden zitten zitten.
ik ritste mijn tas open en pakte mijn waterfles en gaf hem aan hope.
trillend pakte ze hem aan en probeerde wat te drinken.
''wil je me vertellen wat er aan de hand is?''vroeg ik toen ze klaar was met drinken en ik de fles weer aanpakte.

*pov hope*
''wil je me vertellen wat er aan de hand is?''
ik wist het niet,hij zou het waarschijnlijk niet eens begrijpen.
''ik zag dat je een vriendje hebt'' ik keek hem aan en kreeg de tranen die net weg waren weer in mijn ogen.
''sorry,het was niet mijn bedoeling je weer te laten huilen'' zei bill geschrokken.
hij pakte mijn hand en wreef er met zijn duim overheen.
toen hij zag waar hij meebezig was trok hij zijn hand snel weer terug en keek me beschaamd aan.
''sorry'' fluisterde hij bijna ''maakt niet uit''
''het is gewoon dat ik nate niet zo mag en wat problemen verder heb ofzo'' zei ik onzeker.
''doet nate iets dat je niet wilt?'' ''zo kun je het misschien zeggen,maar ik moet je hier niet mee lastig vallen'' en wou opstaan.
bill pakte mijn hand weer zodat ik weer ging zitten.
''ik wil je helpen als ik kan'' ''kan je niet, de problemen zijn anders dan je je kan voorstellen,je zou me niet eens geloven!'' zei ik.
''misschien als je het me uitlegt?'' ''misschien later''antwoorde ik.
''heb je misschien een keer zin om mee te gaan naar een band repetitie?'' zei bill om van onderwerp te veranderen.
''speel je in een band dan?'' trot knikte bill.
''ik ben de zanger,tom is gitarist,gustav doet de drums en georg de bas,het klink echt heel goed''
''ik zou graag wel een komen kijken'' zei ik wat blijer.
alleen ik dacht eraan dat nate me nooit zou laten gaan.
''ik denk niet dat ik kan trouwens.'' zei ik teleur gesteld''nate brengt en haalt me van school voorlopig denk ik''
''dat kan je toch best zelf?'' ''hij is bang dat ik weg loop'' zei op zo`n zachte toon dat hij me bijna niet kon verstaan.
bill keek me raar aan ''morgen hebben we maar 2 uur les,als je tegen hem zegt dat we gewoon les hebben breng ik je wel weer om 3 uur naar school''
ik wist dat ik nu breed te grijzen zat''dat zou ik heel leuk vinden''