10-Artemis

Blij drukte ik Teddy de teddybeer nog dichter tegen me aan. 'Nee Dora, de heuvel is rechts!' kirde ik tegen de tv. 'Nee, niet links! Rechts!' Wat een leven als je vijf bent. Mama zette net een kom cornflakes voor me en gaf me een aai over mijn hoofd:'Smakelijk, lieve meid.' 'Dankje, mamaaaa' en ik begon rustig te eten. Dora was inmiddels al op zijn einde gelopen, spijtig. Maar eerst de zoveel gestelde vraag. 'Wat vond jij het leukste van vandaag? Ik de vulkaan beklimmen: dat was lekker spannend!' 'Dat vind ik ook!' gilde ik.'De vulkaan!' Omdat ik zo in het spelletje van Nickelodeon was opgegaan, zag ik niet dat er een meisje naast me kwam zitten. Het was een mooi meisje. Ze had steil blond haar en een mooie lichtblauwe jurk aan. Ik wilde die jurk aanraken want ze leek speciaal en ze keek me eerst bang aan, maar dan werden haar ogen rustig. Gefascineerd liet ik het zachte zijde door mijn vingers glijden. 'Caty.' zei het onbekende meisje. 'Ja?' en ik flapte er nog uit.' Je lijkt wel uit een sprookje.' 'Zou goed kunnen.' 'Ben je een prinses?' Mijn ogen werden groot. 'Nee, Caty. Geen prinses. Ik ben Artemis, de Griekse godin van de maan en de jacht.' 'Echt?' 'Ja, dat ben ik.' 'Wauw.' Mijn ogen begonnen te glinsteren: 'En wat wil je van mij, Artemis?' 'Jij bent vanaf nu Artemis voor een jaar.' 'Geweldig!' Ik was trots en ze moest lachen. Ze gaf me een aai om mijn hoofd. 'Jij bent, denk ik, de enige die dit direct geloofd. Goed zo, meisje. Jij bent de jongste, maar ik weet dat jij diegene bent die je job hetbeste doet. Jij bent nog niet vervuild door die jongens.' ze maakte een sissend geluid. 'Maar het ga je goed. Dat weet ik.' en we stonden in een grote kamer. 'Wauw, hoe doe je..' 'Ik kan nog meer. Jìj kan nog meer.' kapte ze me af. Wauwie-wauw. 'Vergeet de maan niet.' en na nog een aan was ze weg en ik alleen. Ik had zin om te huilen omdat ik helemaal alleen was.


Kudooooo?