09-Hades

Grijnzend keek ik toe hoe een oudere gast zicht tussen de menigte begaf. Hij kon niet dansen en zag er belachelijk uit. Plots kwam hij naar mij toe. Ik begon opvallend hard te headbangen. Zachtjes tikte hij op mijn schouder.
'Heb ik wat van je aan, opa? Ik hoop het niet.' zei ik met een afkeurende blik. Hij begon te grijnzen, en mompelde iets waar ik geen bal van verstond. Opeens begon er iets aan hem te veranderen. Ik knipperde even met mijn ogen. 'Zo beter?' fluisterde hij nauwelijks hoorbaar door de muziek. Verrast knikte ik en begon een beetje bang te worden, en dat gebeurde niet gauw. 'Hoe... hoe deed je dat?' vroeg ik zachtjes waarop hij gniffelde. 'Ik kan nog veel meer.' zei hij grijnzend. Ik keek een beetje paniekerig om me heen.
Alle mensen waren weg... Mijn ogen werden groot terwijl ik me omdraaide in de enorme zwarte ruimte. in de hoek lagen wat beenderen en er was een grote haard die er eerlijk gezegt niet zo gezellig uitzag.
Toen de man, die als enige nog steeds bij me was, opmerkte dat ik naar de beenderen staarde zei hij grijnzend: 'Oh sorry, vergeten op te ruimen, dat is nog van het dinertje dat ik gisteren gaf.' Hij stak zijn hand naar me uit. 'Ik ben Hades, jij bent Kaitlynn en vanaf nu ben jij mijn officiele vervanger.' En met een zwarte aswolk verdween hij.