07-Hestia

'Thomas, leg dat neer!' Het jongetje draaide zich om en keek me zielig aan. 'En toch mag je er niet mee spelen.' En ik nam de tas uit zijn handen. Meteen klampte hij zijn armpjes om mijn benen. Wat een job... Kan jij soms weerstaan aan die puppyoogjes? Ik niet, maar als er iets moest gebeuren met een van die kleintjes, zou ik het mezelf nooit vergeven.
'Iedereen bijeenkomen! We gaan een spelletje spelen!' Ik legde uit wat de kinderen moesten doen en liet ze wat spelen, met af en toe commentaar als: 'Liss, haal dat uit je mond!'
Zachtjes werd er op de deur geklopt. Zonder de kinderen ook maar een moment uit het oog te verliezen, opende ik ze. Een vrouw van ongeveer mijn leeftijd stond in de deuropening met een kind, dat me verdacht bekend voorkwam. 'Mijn zus kan even niet op haar zoon letten, zou ik hem een dagje hier kunnen laten blijven?' Met een vriendelijke glimlach nam ik hem aan en voor ik het besefte wat er gebeurde, stond ik in een andere ruimte. Het was er enorm! 'Ik ben Hestia.' zei de vrouw en ze nam het kind terug. 'Godin van gezelligheid en haard. Dit is Eros, Aphrodites zoon. Jij gaat mijn plek hier een tijdje innemen.' 'Wat?' vroeg ik paniekerig. 'En de kinderen dan? Ik kan ze toch niet alleen laten?!' 'Maak je geen zorgen, daar is al voor gezorgt.'