04-Aphrodite

Verveeld schopte ik wat met mijn voeten tegen het zand. Stilletjes veranderde het liedje op mijn ipod en ik neuriede zachtjes mee. Ik had me wel een uur beziggehouden met me klaar te maken en nu waren ze er nog niet. Leuk hoor, zo eenzaam op een schommel zitten bij de kleine kinderen. Ik wipte mijn haar naar achteren en keek wat naar de lucht. Kleine wolkjes, maar toch blauwe lucht. Door een zwak briesje werd ik me ervan bewust dat iemand naast me kwam zitten. Was het een klein kindje? Een jongen? Het kon me niet schelen, alleen als het een van mijn vriendinnen was. Maar omdat die iemand altijd naar me leek te kijken, werd ik toch nieuwsgierig. En ik schrok ervan.
Naast me zat een bloedmooie vrouw naar me te glimlachen, met sneeuwwitte, rechte tanden. Alle mannen keken haar aan, en ik kon hen geen ongelijk geven. 'Gill.' zei ze nog altijd glimlachend met een hypnothiserende stem. Wel, was ik eens blij dat ik een meisje was. 'U..u weet mijn naam?' 'Tuurlijk.' ze keek even naar links en rechts en keek me dan met een blik aan die me niet toestond om weg te kijken. 'Ik ben Aphrodite.' 'A..Aphrodite?' Was ze nou helemaal.. 'Ja, godin van de schoonheid. En liefde.' ze lachte een tinkelende lach. 'Aphrodite is een Griekse godin.' 'Ja, heel goed.' en opeens stond ik recht, in een grote zaal met pilaren. 'Ik..-eu.' ik keek haar verward aan. 'Jij neemt mijn plaats in, ach. Ik en Ares hebben ook eens recht op vakantie.' en ik stond alleen, verbaasd.