After a live in Protugal with lies, now a lieless live in Germany *-37-*

Tom gaat weer naast het bed in de stoel zitten. De jongens vragen me echt vanalles. Na een tijdje mag ik weer mee naar huis en met zijn allen lopen het ziekenhuis uit. We zitten met ze allen in de auto van Gustav en rijden richting zijn huisje. Eenmaal daar aangekomen brengt Tom me naar mijn eigen huis. Het is al behoorlijk laat en ik zie er doodop uit. Tom helpt met mijn tas naar binnen brengen en me een beetje naar boven. Ik glimlach verlegen en plof op mijn bed neer. “Vermoeiend.” Tom glimlacht en gaat dan naast me zitten. Ik gaap en druk een lampje aan. “Het is vermoeiend een ongeluk krijgen en mijn huis inrichten. Ik ben gesloopt."
Tom glimlacht. “Voortaan niet meer zomaar weg lopen?”
"Ik wilde gewoon even alleen zijn." zeg ik.
Tom knikt. “Kan je de rest alleen af?”