After a live in Protugal with lies, now a lieless live in Germany *-34-*

“Xavina is aangereden. Ik hoorde allemaal sirenes en ben gaan kijken. Toen zag ik Xavina. Ik ben met de ambulance meegereden en heb haar geïdentificeerd. Ze zijn haar nu aan het onderzoeken."
“We komen er meteen aan, oké? Blijf rustig.”
“Ja, ja. Schiet nu maar op." zegt Tom en loopt weer terug naar binnen. Hij zit in de wachtkamer en wacht geduldig af. Waarom zij? De dokter komt aangelopen. Gelijk stapt Tom naar hem toe. "En?" Hij voelt enorme spanning door zijn lichaam gieren.
"Ze maakt het goed. Alleen een gekneusde knie en wat ribben gekneusd. Het leek erger dan het was. Je kan naar haar toe, als je dat wilt. Dan breng ik je er even naar toe."
Tom knikt en sms’t Bill. ‘Wacht maar in de wachtkamer. Ik ben even bij haar.’ Snel zet Tom zijn telefoon uit als hij de dokter boos zie kijken. Je mag hier natuurlijk geen telefoon aan hebben staan. Tom loopt achter de dokter aan, de kamer binnen. Daar lig ik in zo'n vreselijk ziekenhuis bed. Als ik hem zie, verschijnt er een klein glimlachje op mijn gezicht. Een fijn gevoel vult het lichaam van Tom. “Meisje, ik schrok!”
"Sorry." zeg ik schamend en kijk de andere kant op.
Tom neemt plaats op de stoel naast het bed. Zachtjes pakt hij mijn hand beet. Hij ziet me eerst naar onze handen kijken en dan kijk ik hem recht in zijn ogen aan. Tom kan niets anders dan recht in mijn ogen terug kijken. Ik glimlacht verlegen. Tom glimlacht terug en wendt zijn blik af. Ik lijk na te denken. Tom leunt met zijn hoofd tegen de muur aan en kijkt naar me. Ik lijk het niet door te hebben en dat is mooi. Zo kan hij onopgemerkt naar me kijken. ‘Ze is zo mooi. Ook al heeft ze wat schrammetjes.’
Plotseling kijk ik hem aan. Tom schrikt zich dood als mijn ogen ineens recht in de zijne kijken. Ik grinnik. ”Je hoeft niet te schrikken, hoor.”
Betrapt kijkt Tom me aan. Mijn ogen fonkelen. Ik denk nog steeds na. "Waar denk je aan?" vraagt Tom voorzichtig.
“Hmm, gewoon. Hoe echte liefde zal zijn.”
"En hoe stel je je dat dan voor?" vraagt hij haar.
"Nou..." begin ik. “Nou, het lijkt me heerlijk om gelukkig te zijn.”
"En hoe wil je dan gelukkig zijn. Wat zou je willen hebben?" vraagt Tom. Hij gaat er alles aan doen om me voor hem te winnen. Echt alles. Nou ja, bijna alles dan. Als het iets met Bill zou zijn waardoor Tom hem op de tweede plaats zou moeten zetten, kan ik het vergeten. Bill blijft bij Tom op nummer één en dat accepteer ik maar.
“Het liefste heb ik een jongen die enorm lief is.”
"En wat nog meer?" vraagt Tom dan.
“Hmm, hij moet lief zijn, wel eens koken. Niet alleen het meisjes alles in huis laten doen.”
"Hm-m. En op wat voor soort jongens val je dan?"
“Ze moeten schattig zijn.” glimlach ik. “Het uiterlijk boeit me niet zoveel, als ze maar lief zijn en zorgvuldig zijn.” Ik glimlach naar hem. “Het uiterlijk is wel boeiend, hoor. Maar ik bedoel ik wil geen nerdje.”
Tom schiet in de lach. Hij ziet al helemaal voor zich hoe ik hand in hand zou lopen met een nerdje. Toch heeft hij liever dat ik met hem hand in hand loopt. En dat zal gebeuren ook. Hij gaat er voor zorgen dat ik helemaal verliefd op hem wordt en nooit meer een ander wil. Ik glimlach en tekent wat. Tom probeert mee te kijken. Lachend haal ik het blad uit zijn gezichtsveld. Tom mag het blijkbaar niet zien. “Nou, ik ben nieuwsgierig, Xavin.”
"Je ziet het straks wel." zeg ik lachend.
“Nou, laat me het zien.” grinnikt Tom als een klein kind. Hij klimt naast me op het bed en gaat helemaal over me heen hangen. Ik houd het nog steeds voor me. ”Je lijkt wel een klein kind die een snoepje wilt.” Grinnik ik.