After a live in Protugal with lies, now a lieless live in Germany *-29-*

Hij loopt naar binnen en neemt meteen op. “Ja?”
"Kan je even naar boven komen. Ik wil met je praten." zegt Tom.
"Ja, ik kom er meteen aan." Zegt Bill. Hij hangt op en loopt naar boven. Hij loopt richting de zolder, naar de repetitie ruimte, en doet de deur open. Bill ziet Tom net zijn gitaar weg zetten en in de hoek van de kamer gaat zitten. Bill loopt naar hem toe en gaat naast hem zitten. “Nou Tom. Waarom moest ik komen?”
"Ik heb je hulp nodig. Ik kom gewoon niet meer uit mijn gevoelens. Ik heb alles even op een rijtje gezet, maar ik kom er maar niet uit. Gisteravond heb ik met Xavina afgesproken. Dat wist je al, hè?" begint Tom.
Bill knikt. “Dus daarom ben je zo afwezig?”
"Misschien. Ik weet het niet. Maar we hadden dus afgesproken bij haar in het hotel. We besloten dus samen een stukje te gaan lopen. Dus toen heb ik haar mee genomen naar het parkje en haar dat plekje laten zien waar ik vroeger altijd zat. Ik had haar hand beet en dat voelde vertrouwd. Ook toen ik een arm om haar heen sloeg daarzo. Haar hand pakte en mijn vingers erin verstrengelde. Het ging vanzelf. Zonder er bij na te denken. Het voelde raar. Ik keek gewoon van mezelf op. Ik voel me raar." vertelde Tom.
“Wat voel je dan Tom?”
"Dat weet ik dus niet. Ik voel me blij als ik bij haar ben, als ik haar zie. Maar mijn hart maakt nu niet echt een 'sprongetje' zegmaar als ik haar zie."
Bill knikt. “Praat met haar?”
"En dan? Alsof zij gaat weten wat ik voel."
“Tom met een gesprek kom je ver. Je gooit alles er gewoon uit.”
"Wat moet ze dan wel niet van me denken. Zij denkt dat ik de beroemde en beruchte Tom Kaulitz ben, die paparazzi en tientallen meiden achter zich aan heeft."
“Zij weet toch niks van jouw situatie?”
"Wel als ik dat haar gisteravond verteld heb." zei Tom wendt zijn blik van Bill af.
Bill zucht. “Denk er maar even over na, oké?”