After a live in Protugal with lies, now a lieless live in Germany *-21-*

Als Bill hem nu nog langer gaat negeren, barst Tom echt in tranen uit. Tom heft zijn hoofd en kijkt naar Bill. Hij zit op het bed met zijn handen voor zijn gezicht. Onhoorbaar huilt hij. Tom staat op, gaat naast hem zitten en neemt hem in zijn armen. Nog steeds komt er niks uit de mond van Bill, het enige wat je heel zachtjes hoort is het snikken. Tom houdt het niet meer. Bij hem rollen er nu ook tranen over zijn wangen. Bill mag niet huilen. Dan gaat To ook huilen en dan huilen ze allebei. En dat is niet de bedoeling. Ze horen samen te lachen, niet te huilen.
Tom kijkt Bill aan. Nog steeds zit zijn hoofd in z'n handen. Tom durf niks te zeggen. Zachtjes pakt Tom zijn handen beet en haalt ze voor zijn gezicht vandaan.
Heel zijn gezicht is betraand met zwarte tranen. “Bill, je mag niet huilen, jongen.”
Ook al rollen er ook tranen over zijn wangen. Hij merk ze nu niet. Tom tilt zijn hand op en veegt de tranen van Bill's gezicht af. “Hee Bill, zo ben je helemaal niet mooi.” zucht hij. “Ik wil me lieve broertje zien die lacht.”
"Bij jou rollen er anders ook tranen over je wangen." zegt Bill zonder emotie in zijn stem.
Lichtjes veegt Tom ook zijn tranen weg. “Ik wil je niet zien huilen. Ik wilde een gezellig ontbijt. Ik weet zelf niet eens wat er met me aan de hand is. Natuurlijk vertrouw ik jou wel. Ik vertrouw je echt 100%. Maar ik kan jou niets vertellen als ik het zelf niet weet." zegt Tom schuldig.
Bill lijkt zijn mond dicht te houden. Waarom zegt hij niks! Tom trekt hem nog eens dicht tegen zich aan. Hij heeft nu gewoon even behoefte aan een knuffel van zijn broertje. Hij houdt hem goed vast. Hij laat hem niet gaan!
Bill laat zich tegen hem aan trekken. Hij legt zijn armen om Tom heen en knuffelt hem. Kijk, dit voelt nu even goed. Straks komt het praten wel weer. Tom geeft zijn broertje een kus op zijn wang. Tom kan geen leven zonder Bill voorstellen.
Zo zitten ze een tijdje samen op Bill's bed. Totdat Bill de stilte verbreekt. "Sorry." fluistert hij zachtjes.
Tom glimlach. “Het maakt niet uit. Ik weet eigenlijk alleen nog maar dat ik weg ben geweest met Xavina en dat we in het park hebben gezeten. Verder weet ik niets meer, Bill.”
"Oké. Maar je verteld me wel iets als er iets is." zegt Bill onzeker.
"Altijd broertje, altijd." zegt Tom en drukt nog een klein kusje op de wang van Bill.