After a live in Protugal with lies, now a lieless live in Germany *-20!!-*

Tom zucht en neemt een hap van zijn boterham. Zo gaat het meestal, als er iets is! Tom weet niet veel meer van gisteren. Maar hij weet wel dat hij uit is geweest. Met Xavina, dat ontzettend mooie meisje dat hij gistermiddag had leren kennen. Tom zucht, ruimt alleen de hele tafel leeg en zet de spullen in de afwasmachine. Strompelend loopt hij naar boven. Bij Bill in de kamer staat de muziek hard aan. Dat is altijd zo als hij boos is. Twijfelend staat Tom voor zijn deur. Zal hij het doen? Of krijgt hij dan nog een uitbrander? Tom zucht en loopt richting de badkamer. Snel neemt hij een douche en laat alles even tot zich bezinken. Hij besluit maar even met Bill te gaan praten. Niet dat hij zelf weet wat er nou eigenlijk aan de hand is. Maar misschien komt hij daar wel achter als hij met Bill praat. Eenmaal aangekleed en wel staat Tom voor Bill zijn deur. Langzaam klopt Tom aan. Geen reactie… Nee, vind je het gek met die muziek keihard op? Tom pakt snel een papiertje en schrijft iets op. ‘Bill doe even open, oké?’ Tom schuift het onder zijn deur door, in de hoop dat Bill ziet. Daarna gaat hij naast de deur, tegen de muur aanzitten. Wachtend totdat de deur opengaat. Nog steeds geen reactie… Tom beginr toch wat spanning te voelen. Dan opeens gaat de deur open. Daar staat Bill met een behuild gezicht. Snel staat Tom op. “Bill! Wat is er! Waarom is heel je make-up uitgelopen!”
Boos draait Bill zich om en loopt zonder wat te zeggen de kamer terug in. De deur achter zich open latend. Snel loopt Tom achter hem aan.
“Bill! Aub praat tegen me. Ik wilde niet grof zijn. Echt niet. Maar ik weet niet eens wat er zelf met me aan de hand is. Laat staan als ik het jou moet vertellen."
Bill negeert hem nog steeds. Tom ploft op een stoel en gaat zitten. Verveeld draait hij rondjes op de stoel. Tom kan er niet tegen als zijn broertje hem negeert. Tranen prikken achter zijn ogen. Nooit huilt Tom, nooit! Maar wel als zijn broertje hem negeert. Hij is zijn alles. Zonder hem zou Tom niet kunnen leven. Wat zou het zijn als Bill hier niet meer zou zijn?! Meteen voelt hij de tranen nog meer prikken. Er gaat vanalles door zijn gedachten. “Bill, aub?” zegt Tom met een moeilijke stem.