After a live in Protugal with lies, now a lieless live in Germany *-19-*

Het is ochtend. Bill rekt zich uit en kijkt naast zich. Hij ziet dat Tom nog slaapt. Even denkt hij na! Ow ja, dat is waar, Tom had een slechte nacht en is weer erg gehecht aan Bill. Bill ziet hem beginnen met woelen. Dit betekend dus dat hij elk ogenblik wakker kon worden of weer een nachtmerrie zou hebben. Bill hoopt dat het, het eerste wordt. En ja hoor, een aantal minuten later opent Tom zijn ogen en kijkt Bill slaperig aan. Even glimlacht Bill naar hem. Tom kijkt me bedenkelijk aan. Blijkbaar probeerde hij zich te herinneren wat er gisteravond gebeurt was. Als hij eenmaal door heeft wat er gebeurt is, draait hij zich kreunend met zijn rug naar Bill toe.
Bill zucht en zegt maar niks. Hij laat Tom maar even gaan! Bill is toch benieuwd wat er in zijn hoofd afspeelt. Bill stapt uit bed en loopt naar zijn eigen kamer toe. Daar trekt hij een joggingbroek en T-shirt aan. Daarna vervolgt hij zijn weg naar beneden.
Bill hoort Tom zuchten en steunend uit zn bed gaan. Meteen hoort Bill de balkondeur openvliegen. Beneden maakt Bill het ontbijt klaar. Daarna loopt hij weer terug naar de trap en roept Tom. Na zo'n 10 minuten komt hij dan eindelijk naar beneden. Eindelijk kunnen ze dan beginnen met eten. Natuurlijk had Bill al wel kunnen beginnen. Maar Bill is zo netjes opgevoed en wacht totdat de rest aan tafel zit. In dit geval wachtte hij dus op Tom. Ze beginnen met hun ontbijtje en bespreken de dag door. Ze hebben een oefendagje, maar die duurt niet heel de dag. "Wat was er gister met je aan de hand? Je deed anders. Natuurlijk lig je wel eens tegen me aan. Maar gisteravond was het anders. En dat weet jij ook. Ik maak me zorgen om je." vraagt Bill voorzichtig. Tom kijkt op. “Huh, hoe bedoel je? "
“Je was zo stil gisteren toen je thuis kwam. Aan alles is te merken dat er wat is, maar je ontkent het. Je wou dat ik bij je bleef toen je die nachtmerrie had. Wat is er met je? Vertel het me. Net zoals we altijd doen." Zegt Bill hem bijna smekend. Hij moet weten wat er met Tom aan de hand is.
“Laten we nou ons concentreren op ons belangrijke concert, Bill. Er is niks oké?”
Bill knikt, maar is er absoluut niet mee eens. Bill weet dat er wat aan de hand is. Dat weet Tom ook. Waarom zegt Tom het dan niet? "Vertrouw je me, Tom?" vraagt Bill als het een tijdlang stil is geweest aan de keukentafel.
"Ja, natuurlijk. Waarom niet?" zegt Tom verontwaardigd.
"Nee, niets. Ik vroeg het me gewoon af."
"Bill, geloof me. Er is niets aan de hand met me." zegt Tom, maar zijn ogen spreken anders.
"Er is verdomme wel iets! Ik zie het aan je! Maar je vertrouwt me niet, hè! Nou, dan zoek je het toch lekker zelf uit! Ik wil je dan niet eens meer helpen!" roept Bill boos en stampt de keuken uit, op weg naar zijn kamer. Hij hoeft Tom nu even niet te zien.