After a live in Protugal with lies, now a lieless live in Germany *-15-*

Tom volgt mijn blik en ziet ook het hart in het water. Zonder dat ik het merk, pakt hij mijn hand beet. Ik laat hem ze gang gaan, ik ga er niet op in. Zo erg is het niet dat hij mijn hand pakt. Ik voel hem spelen met mijn vingers en ze daarna met de mijne te verstrengelen. Ik geniet van het uitzicht. Mijn gedachten staan momenteel op 0! Ik zucht zachtjes en kijk op me heen. Alles is hier echt zeer mooi groen.
Tom legt zijn hoofd op mijn schouder en kijkt voor zich uit. Ook hij lijkt zich te ontspannen. Ik lijk even na te denken. ‘Ik ben benieuwd wat hij voor leven lijdt. Dat hebben ze me niet echt verteld.’ Opeens begint Tom te vertellen.
"Raar eigenlijk dat ik dit zonder paparazzi nog kan zien. Normaal word ik overal gefotografeerd en zitten er tientallen meisjes achter me aan."
Ik kijk meteen raar op. Paparazzi? Tientallen meisjes? Ik begrijp hem nu even echt niet.
"Hoezo dat?" vraag ik hem.
Tom grinnikt even en draait zijn gezicht naar mijn toe .“Dus jij kent de beruchte Tom Kaulitz niet?”
"Nee, eigenlijk niet Vertel eens. Nu word ik nieuwsgierig."
Tom glimlacht. “Dus jij kent echt de beruchte Tom Kaulitz niet. Dat gebeurt niet vaak.” Meteen schud ik mijn hoofd. "Nee, dus vertel nu maar." zeg ik en kijk hem vragend aan.
Tom begint met vertellen. Een heel verhaal begint. Geïnteresseerd luister ik er naar.
“Nou we waren een jaar of 9 toen begonnen ik en me broertje Bill met muziek maken.
We kwamen op het idee om een bandje te beginnen door mijn stiefvader, Gordon. Als snel leerden we Georg en Gustav kennen en raakten we bekender…” Ik knik lichtjes en hij vertelt door. “Toen begonnen we aardig bekent te raken hier in Duitsland. We zijn nu niet alleen in Duitsland bekend, maar ook in een groot deel van rest Europa en in Amerika.”
“Dat is wel erg cool zeker?” Tom knikt. “Daarom ben ik de beruchte Tom Kaulitz.” Hij lijkt na te denken. Zal hij de rest van ze leventje vertellen.
Ik kijk hem in zijn ogen aan. Ze zijn mooi bruin en staan bedenkelijk. "Waar denk je aan?" vraag ik.
“Ow een beetje aan vroeger. Hoe ik was, een normaal jongetje.”
"Mis je het?" vraag ik.
“Hmm, soms wel. Ik was een klein jongetje die altijd op zn broertje paste.”
Ik knik en kijk weer voor me uit. Alles is nu nog donkerder geworden en er is alleen wat licht van de lantaarnpalen die her en der er staan.
Tom kijkt me aan. “Zullen we gaan?” vraagt hij lief. Ik knik en help mezelf eigen omhoog
Daarna steek ik een helpende hand naar Tom uit. Dankbaar neemt hij hem van me aan. Ik trek hem omhoog en samen lopen we de trap af. Nog steeds houden we elkaars hand beet. Het voelt nog steeds vertrouwd. Nog steeds zo vertrouwt als daarnet. Maar toch anders. Ik weet niet. We komen aan bij het hotel. “Het was we gezellig, hè?” zegt Tom.
Ik knik en neem afscheid van Tom met een knuffel. Daarnet leek het nog raar toen hij me knuffelde. Nu lijkt het alsof we het zo al jaren doen. Nog snel drukt hij een zoen op mijn wang. Ik loop het hotel in en ga naar mijn kamer. Tom vertrekt in zijn Cadillac richting huis. Boven trek ik mijn kleren uit, pak een groot, wijd shirt uit mijn koffer, trek hem aan en ga in bed liggen. Niet veel later voel ik me wegzakken in een diepe slaap.