After a live in Protugal with lies, now a lieless live in Germany *-8-*

Ik pak het broodje en begin hem maar op te eten. Heerlijk een broodje smeerkaas. Al snel kom ik op school aan en gooi mijn fiets in het fietsenrek. Daarna loop ik naar binnen. Mijn vriendinnen staan al op de plek te wachten waar we altijd staan. Ik groet ze. Vandaag ga ik hopelijk zonder leugens het leventje door. Met zijn allen lopen we naar het lokaal waar we ons moeten verzamelen. Als iedereen er dan eindelijk is, lopen we richting de aula. Grotendeels zit iedereen er al en we moeten helemaal achteraan gaan zitten. Nog wel voor de ouders. Verveeld laat ik me op een stoel vallen en zak onderuit. Mijn ouders zitten dus precies voor me, en me rot zusje moest mee. Waarom! Ik besteed er geen aandacht aan en luister naar de rector voor op het podium. Eindelijk is het dan zover. De rector roept me naar voren. Ik sta op en loop richting het podium. Ik zet me faked glimlachje op en schudt de handen, een heel verhaal word me voorgelezen.

"En hier is dan je diploma." zegt hij dan eindelijk en overhandigt mij het diploma. Ik moet hem wel nog even tekenen als teken dat hij echt is. Een groot applaus krijg ik te horen als ik het podium af loop. Als ik eenmaal terug op mijn plek zit, voel ik de armen van mijn moeder om mijn nek heen.
"Ik ben zo trots op je." zegt ze en knuffelt me stevig. Ze heeft alleen niet door dat ze me half keelt.
"Weet ik, mam. Maar zou je me nu misschien los willen laten. Je keelt me." zeg ik met een hoge piepstem. Mijn moeder schrikt en laat meteen los. Pff ik kreeg zowat geen adem meer. En weetje wat dat vuile kreng van een zusje deed?! Haar tong uitsteken. Sjeezus!
Ik probeer er geen aandacht aan te besteden zing de rest van het gebeuren met moeite uit. Uiteindelijk sta ik dan bij mijn ouders en zusje in de gang. Mijn ouders bekijken trots mijn diploma. Nogal ongeïnteresseerd sta ik erbij. Het liefst wil ik hier zo snel mogelijk weg. Nog even wat praten en eindelijk is deze uitreiking klaar. Wat kan het toch uren duren! Ik zie mijn ouders en zusje in de auto stappen. Snel pak ik mijn fiets en fiets naar huis. Gelukkig zijn mijn ouders niet eerst naar huis gegaan, maar gelijk door. Ik pak de brief waarin staat dat ik naar Duitsland ben verhuisd, mijn koffers en loop naar beneden. Ik leg de brief op het dressoir neer en stap de voordeur uit. 10 minuutjes later komt de taxi aangereden. Ik gooi mijn koffers in de achterbak en zeg dat ik naar het vliegveld toe moet. Eindelijk aangekomen ga ik als een gek richting de incheckbalie.