After a live in Portugal with lies, now a lieless life in Gemany *-4-*

Zuchtend ga ik dan maar aan tafel zitten. Daarnet had ik echt hartstikke honger, maar als ik dit zie is het gelijk weg. Zuchtend schep ik het op, het stinkt het ziet er vies uit! Al die kleine bloemetjes? eraan. Ik zou mijn god niet weten wat het nou eigenlijk zijn. Éen ding weet ik zeker, het is niet te eten!! Gelukkig heeft mijn moeder er een saus bij die wel te eten is en daarom gooi ik het halve pannetje over mijn eten heen. Mijn vader en moeder kijken me enorm vaag aan maar ik haal me schouders op. Met lange tanden begin ik te eten. Mijn ouders zijn allebei al lang en breed klaar eer dat ik mijn bord leeg heb. Snel neem ik de laaste happen, wat denk je wat voel ik? Meteen voel ik de misselijkheid in me op komen. Ik ren naar de wc toe en ga voorover hangen. Alles komt er natuurlijk weer uit. Ik voel de hand van mijn moeder over mijn rug strijken en ze haalt mijn haar uit mijn gezicht. Als eenmaal alles eruit is, laat ik me tegen de muur van de wc aanvallen. "Wanneer heb je nu eindelijk eens door dat ik geen broccoli lust en er van ga overgeven?" vraag ik lichtelijk geïrriteerd. Me moeder haalt haar schouders op. “Elke keer vergeet ik het weer meisje, ik ben oud.”
"Nou en. Dan kan je dit nog wel onthouden. Ik ben naar boven." zeg ik. Ik sta op en loop naar boven. Misselijk laat ik me op mijn bed vallen. Verveelt staar ik naar de kalender aan mijn muur, van dit jaar. Nog 3 maanden, 2 weken en 5 dagen. Dan is het de dag naar de diploma-uitreiking en ben ik weg. Zuchtend draai ik me op een zij. ‘Nee, dit gaat niet! Nee, nu word ik weer misselijk.’ Ik heb z'n grote haar aan broccoli! Maar daarentegen vind ik bloemkool wel lekker, wat voor vaag kind ben ik? Achja, het is maar net wat je gewend bent. Ik draai me weer terug op mijn rug en staar naar het plafond. In mijn gedachten ga ik weer even af wat ik vandaag weer bij elkaar gelogen heb. Leugen 1...