After a life in Portugal with lies, now a lieless life in Gemany. *-1-*

*[Op de foto is Xavina]*
Zuchtend laat ik me op mijn bed vallen. Hup, daar was weer een leugen bijgekomen vandaag. Het zijn er nog niet genoeg, hoor. Nee hoor, ik kan ze niet eens meer op mijn handen tellen. Zoveel zijn het er. Ik moet zelfs alles opschrijven om te onthouden wat ik allemaal heb gezegd. Waarom ik zoveel lieg? Ja, dat is eigenlijk een goede vraag. Ik zou het zelf niet eens weten. Vroeger is het ontstaan met een leugentje om bestwil. Al snel werden het leugentje niet meer voor bestwil. En zo ging het door. En nu is het nog steeds zo. Ik snap niet waarom ik het zo ver heb laten komen. Dit is helemaal niet wat ik wil. Ik zit in mijn eigen leven gevangen. Ooit ben ik hier aan begonnen en nu kan ik niet meer terug. Ik wil weg. Weg uit dit huis, weg uit deze ontzettend saaie straat, weg van school, weg van deze plaats. En het belangrijkste, weg van mezelf. Ik wil ergens heen waar niemand me kent, waar ik mezelf kan zijn. Tegen iedereen lieg ik! Tegen mijn ouders, tegen m’n vriendinnen en zelfs tegen de leerlaren! Hoe erg kan ik zijn? Ik ben opgevoed om te gaan liegen, bijvoorbeeld toen ik iemand had geslagen, toen gaf ik iemand anders de schuld, hoe erg ben ik? Nou echt gewoon te erg! Het liefst word ik een normaal meisje dat niet meer liegt! Ik heb zelfs een faked msn aan gemaakt van een artiest, dan lieg ik zelfs. Gelukkig nog maar een paar maanden en dan ben ik klaar met school. De dag daarna ben ik weg hierzo. De afgelopen jaren heb ik al mijn geld opgespaard. En nu ga ik op reis. Waar naartoe weet ik nog niet, maar ik ga ergens anders mijn leven opnieuw beginnen. Geen leugens meer! Tegen iedereen ga ik de waarheid spreken. Maar dan ook echt tegen iedereen.