Verboden (Raven pov)

Raven pov:
Sirus en Yan volgen me zo snel ze kunnen. Ik glip een steegje in en blijf daar staan. Als ze de hoek om komen draai ik me om. “Estragon? Ben jij het?”vraagt Yan zacht. Ze zetten hun caps af en kijken me onderzoekend aan. “We hebben het vast mis, ze kan het niet zijn.”zegt Sirius die de bui al ziet hangen bij Yan. Ik hef mijn handen op en zet mijn cap af. Mijn zwarte masker houd ik op. Ik heb onderweg met een betovering mijn camouflage huid verwijderd en nu zijn de lange littekens in mijn gezicht zichtbaar. De ene loop van mijn linker oor, over mijn wang tot een mijn kin en de andere vanaf mijn rechter oor tot aan mijn kin. Dan heb ik er nog een in mijn nek en eentje over mijn voorhoofd. Ik zet een stap naar voren, maar als ze dichterbij komen zet ik snel mijn cap op en verberg me in het duister. “Raven, zusje wat is er?” vraagt Yan zacht. Ik stap aarzelend uit de schaduw en twee sterke armen sluiten om mij heen. Zo te ruiken is het Yan, hij knuffelt me stevig en ik knuffel hem aarzelend terug.

Hij laat me los en ik knuffel Sirius, mijn vervangende vader. Hij heeft jaren lang voor me gezorgd, ook toen hij nog in Azkaban zat. Hij laat me los en ik loop de steeg uit. We gaan het cafee weer in en gaan zitten. We praten wat bij en dan vragen ze wat ik niet wil horen. “Waarom draag je een masker?” Nu kijkt iedereen in de pack naar mij, inclusief Drake en Mike, Rick, Tim,Jim, Jordy en Luke. “Net had je geen masker op, toen we hierheen kwamen.”zegt Mike verbaasd. “Toen Sirius, Yan en ik gescheiden werden door een dooddoeners aanval werd ik gevangen genomen. Ze martelde me en sindsdien gebruikte ik camouflage huid. Maar nu draag ik een masker.”zeg ik zacht.

Yan staat op en zet mijn cap af. “Mag ik?”vraagt hij zacht. Ik knik kort en hij zet mijn masker voorzichtig af. De littekens worden zichtbaar en ze snakken beide naar adem. Ik zet vlug mijn masker weer op , voordat de rest het ook ziet. Ik zet mijn cap op en sta op. “We moeten gaan, als we nu gaan zijn we er tegen drieen.”zeg ik rustig. Iedereen mompelt instemmend en staat op. We toveren onze bezems groter en stijgen op. Yan wil dat ik bij hem achter op ga zitten en ik knik. Niet veel later vliegen we richting de school. Precies op drie uur komen we aan. We landen verkleinen en bergen de bezems op. We lopen de school binnen en worden meteen aangevallen door een kwade conciegre en zijn kat.

“Wat doen jullie hier? De vakantie is nog niet voorbij ga weg.”zegt hij bars. “Ah de gebroeders Zwarts, zijn welkom. Jullie hebben namelijk gezamenlijk de baan als leraar verweer tegen de zwarte kunsten.”zegt de conciërge. Mijn maag begint zacht te rommelen en ik besef dat ik al uren niks meer gegeten hebt, en dat is zo niet goed. Yan kijkt mijn richting op en schudt zijn hoofd. “We worden verwacht, ga Professor Anderling en Perkamentus maar halen.”meld Rick rustig. De man beent weg en komt even later terug met twee leraren. Een oude man en ene oude vrouw. “Goe grutjes, kinderen we hadden jullie niet zo laat verwacht.”zegt de vrouw. “We moete even stoppen bij Graver, om te rusten en wat te eten en drinken.”zegt Dark.

“Goed ik zie dat Yan en Sirius er ook zal zijn.”zegt de vrouw. Dat moet Anderling zijn, dan is die man het schoolhoofd Perkamentus. Nog steeds hebben ze mij niet gezien, omdat ik achter Sirius en Yan sta. Ik begin nu toch echt wel honger te krijgen en als ik nu niks eet ben ik straks knock out. “Nou wat is er zo belangrijk, waarom moesten jullie hierheen komen?”vraagt Anderling. “We hebben de laatste erfgename van de enige magische Koninklijke familie gevonden en dus ook de enige troonopvolger. De laatste prinses of war.”zegt Mike. “Waar is ze dan en hoe heet ze?” vraagt Perkamentus. Sirius en Yan begrijpen er nu helmaal niks meer van. Ik duw ze opzij en ga tussen hen in staan. “Ik ben Raven, Estragon Helinzo.”zeg ik rustig.

“Jij bent een prinses?”vraagt Yan ongelovig. “Ja, oompje dat klopt.”zeg ik droog. “Oompje?”vraagt Anderling verbaasd. “Ja, deze twee hebben voor mij gezorgd, tot die Dood doeners ons uit elkaar hebben gejaagd en mij hebben gemarteld.”zeg ik rustig. “Ach zo nou als het nieuwe jaar is begonnen en dat is morgen, delen we je in.”zegt Perkamentus. We volgen ze naar een toren en Anderling zegt een woord. Het schilderij klapt open en we gaan naar binnen. De jongens gaan meteen naar hun slaapzalen en richten alles in. Sirius en Yan zeggen mij gedag en gaan naar hun eigen kamer. Perkamentus neemt mij mee naar de zijne. Ik ga op het bed liggen en val meteen in slaap.

Als ik wakker wordt is het stil, niemand is aanwezig en de lelijke hoed is weg. Ik kom overeind en zie dan Sirius staan. Hij grinnikt en ik sta op. Samen lopen we naar de grote zaal. Hij neemt plaats aan de leraren tafel. “We hebben twee leraren voor Verweer tegen de zwarte kunsten. Sirius en Yan zwarts.”roept Anderling. Er wordt luid geklapt en dan wordt het stil. Ik loop achter de eerste jaars de zaal in en ga meteen naar Anderling. Ze zegt me op het krukje te gaan zitten en ik doe wat ze zegt. “Je moet je cap afdoen.”zegt ze rustig. Ik verstijf en raak in paniek. Cap af doen? Echt niet dan ziet iedereen het masker en dan zegt ze dat ik die ook moet afdoen, aangezien hij over mijn haren heen zit. Plots hoor ik twee stemmen, die van Yan en Sirius. “Doe maar, het kan geen kwaad.”zeggen ze zacht.

Ik hef mijn handen op en zet mijn cap af, er klinken kreetjes en ik ben nog steeds verstijfd. “Je masker ook.”zegt Anderling. Ik schud mijn hoofd en kijk haar richting op. “Ik heb geen camouflage huid nu.”zeg ik zacht. “Dat heb je niet nodig, zonder ben je ook mooi.”zegt ze rustig. “Anderling ik denk dat ze bedoelt dat ze het masker niet af durft ze doen omdat ze bang is dat mensen haar lelijk vinden.”zegt Sirius zacht. “Hoezo dat?”vraagt Anderling. “Ze heeft toch gezegd dat ze is gemarteld door Dood doeners?”vraagt Mike luid en geërgerd. “Mike! Idioot.”zeg ik luid. “Sorry Raven.”roept hij terug. “Ja, nu is het te laat. Nu mag iedereen het wel weten.”zeg ik pistof. Ik sta op en begin met praten.

“Ik ben Raven Estragon Helinzo en ik ben gemarteld door de Dood doeners.”zeg ik rustig. Er word gemompeld en ik ga weer zitten. Ik zet mijn masker af en laat meteen mijn hoofd zakken. Mijn haar valt over de littekens en ze zet de hoed op mijn hoofd. “Hm moedig, sluw en vestberaden. Je past overal wel bij, je bent geen eerste jaar, dus een laatkomertje.”zegt de hoed. “Ja, ja ik weet het.”mompel ik in gedachte. “Ah een beide handje, en wat zie ik hier?”vraagt de hoed. “Een zeer vreselijk jeugd, een bende dooddoeners, mijn dode ouders en mijn familie wapen.”zeg ik nog voor hij dat kan doen, in gedachte natuurlijk.

“Hm juist ja dan wordt het maar Griffindor elfje.”zegt de hoed rustig. Ik zet hem af, zet mijn masker en cap op en gaap even. “Ik ben echt waar veel te hongerig om te lopen.”mopper ik. Er klinkt gelach van Yan`s kan af. “Dan ga je toch vliegen?”roept Miek luid. “Nee, dan sla ik straks iemand omver.”zeg ik lachend. Ik sta op en loop zijn kant op. Ik plof naast hem neer en knuffel ze allemaal. “Iedereen die Dark`s wolven pack wat flikt gaat eraan.”Bler ik door de zaal heen. “Wat wou je doen?”roept een Zwadderaar. “Zie ik dan wel, en nu kop dicht.”bler ik. Ik werk een hele stapel brood en vlees naar binnen en sla wat extra in. Na het ontbijt krijg ik mijn rooster. Ik zucht. “O heel fijn nog vijf minuten om bij de les te komen, lekker toverdranken.”mopper ik.

Dark en zijn pack veranderen in wolven en stormen er van door. Ik zelf laat mijn vleugels maar groeien en vlieg op top snelheid achter ze aan. We zijn op tijd en stormen de les in. Ze veranderen terug en gaan zitten. Ik laat mijn vleugels verdwijnen en ga achterin zitten. “Iedereen cappen en maskers af!”dondert de leraar. Ik verstijf meteen en doe niet wat hij zegt. “Mevrouw Helinzo jij ook.”dondert hij. “Mooi niet, ik ga dat ding voor geen goud afdoen..”donder ik terug. “Af doen ik ben een leraar en jij de leerling.”zegt hij, en hij staat inmiddels naast me. “Dan heb ik nieuws voor u meester, ik ben Raven Estragon Helinzo, de prinses of war ik ben de erfgename van de troon. Oftewel ik ben de laatste erfgename van de enige Koninklijke familie in de hele magische wereld.” Zeg ik rustig.

“Dat respecteer ik Mevrouw Helizo maar die cap en uw masker moeten echt af.”zegt de leraar die overigens Sneep heet. “Goed, heeft u dan heel even, ik wil eerst wat camouflage huid hebben.”zeg ik rustig. “Nee, geen camouflage huid op deze school. Is verboden.”zegt Sneep. Ik trek een zuur gezicht en mijn ogen glinsteren gevaarlijk. Plots gaat de deur achter ons open. Ik spring overeind, als ik Yan en Sirius zie staan. Yan heeft een spartelende, huilende, krijsende Cody in zijn handen. “Mama, mama.”blert Cody luid, hij strekt zijn armpje naar mij uit en ik pak hem van Yan over. Ik druk Cody tegen mij aan en neurie zacht. “We wisten niet dat jij een zoon had.”zegt Yan verbaasd. “Hij is niet mijn echte zoon, maar ik zorg voor hem aangezien hij geen ouders meer heeft. Ik denk dat Gerda hem mee heeft genomen, en toen heeft ie mij geroken en is er vandoor gerend.”leg ik uit.

Ze knikken begrijpend en kijken dan naar Snape. “Je moet zeker je cap en je masker af doen?”vragen ze plots bezorgd. Ik knik en ga zitten, Cody kijkt verbaasd om zich heen,als hij Snape ziet verbergt hij zich onder mijn mantel. Maraja dat is logisch, Snape is eng en Cody is pas 1 jaar oud. Hij kan amper lopen als mens, maar wel als wolf. Ik pak mijn toverstaf en mompel iet. Niet veel later zit Cody in een buidel die om mijn schouders hangt. Ik stop mijn staf weg en zucht. “Goed wij moeten wee,r gaan voor ze de hele klas af breken, we hebben een groep eerste jaars. Zwadder aars. Echt zeer vervellende etters.”zegt Yan. Hij en Sirius lopen de klas uit en sluiten de deur. Snape wil verder gaan met zijn preek over maskers en cappen af doen als Sirius binnen komt en hem wat in de oor fluistert. Snape knikt en Sirius glimlacht even bezorgd naar mij, dan vertrekt hij.

Snape kijkt mijn kant op en zucht even. “Goed je mag het masker en de cap op houden.”zegt hij nors. Hij loopt naar voren en legt uit hoe je een stuiter drank moet maken. Hij is zeer lastig voor 4e jaars studenten, maar ik heb hem als eens eerder gemaakt. Ik plaats mijn ketel op de tafel en vul hem half met magisch water. Ik voeg de juiste ingrediënten toe en houd mijn hand boven de ketel. Ik maak draai bewegingen met mijn vingers en de inhoud van de ketel draait ook. Na vijf minuten stop ik en laat ik de inhoud even pruttelen. “He, je doet het niet volgens het boek, zo is het niet goed.”zegt een meisje met lang krullend haar. “Ik heb dit drankje al eens eerder gemaakt, alleen ik doe hem niet volgens het boek, dat doe ik met geen enkel drankje. Ik heb de recepten wat aangepast en zo zijn ze veel en veel sterker.”leg ik kalm uit.

Precies op het moment dat Snape de ketels gaat controleren begint Cody luid te brullen. Ai hij heeft honger, dat is niet goed aangezien hier geen eten is dat hij mag hebben. O wacht ik heb nog wat brood en een banaan. Ik haal de banaan te voorschijn en haal de schil eraf, ik maak een bananen prakje en begin Cody te voeren, meteen is hij stil. Snape controleert de ketels en verwijdert alle slechte dranken. De mijne, en die van de wolven pack worden goed gekeurd. Die van de wolven pack wordt samen gevoegd en Snape test het op een meisje met blond haar. Ze begint te stuiteren en krijgt snel het tegengif. Dan dient hij mijn stuiter drank toe aan een jongen genaamd Lex. De jongen begint zo heftig te stuiteren dat alle ketels omver worden gegooid en het hele lokaal wordt bedekt met paarse drap. Iedereen zet het op het gillen en Snape geeft hem met moeite een tegengif, helaas werkt die niet op mijn drank.

Ik haal een geel flesje uit mijn zak en zet Cody op Drake`s schoot. Ik spring om hoog en werk Lex tegen de grond, ik dien het tegengif toe en hij stopt met stuiteren. Ik kom overeind en neem Cody van Dark over. Oke ik geef toe ik vindt Dark meer dan leuk, ik ben verliefd op hem. Maar ja hij is dan ook een lekker ding. Snape staat voor aan verbouwereerd naar de ravage te kijken. “Hou krijg jij dit drankje zo krachtig?”vraagt hij dan met iets van bewondering in zijn stem. Ik leg mijn eigen recepten boek voor zijn neus en hij leest hem snel door. “Mag ik het houden?”vraagt hij rustig. “Tuurlijk ik ken ze uit mijn hoofd.”zeg ik rustig. We verlaten het lokaal en ik hoor hem vloeken als hij het niet opgeruimd krijgt. Al lachend lopen Dark, de pack, Mike, Rick, Tim ,Jim, Luke en Jordy naar de volgende les. Verweer tegen de zwarte kunsten. Al lachend en nog steeds onder de paarse drap komen we het lokaal in. “Wat is er met jullie gebeurt?”vraagt Yan verbaasd.
Bij het zien van zijn gezicht moeten we nog harder lachen. Enkele leerlingen proberen de drap weg te krijgen , wat dus niet lukt. “We moesten een stuiter drankje maken, en die van mij was nogal sterk.”zeg ik grinnikend. “Ja, Lex stuirde echt alles omver, en toen kwam er een explosie en nu ligt het hele lokaal onder de paarse drap, wij ook.”zegt Mike tussen zijn lach buien door. “Nou maak het schoon, dan kunnen we beginnen met de les.”zegt Sirius. Ik begin hard en luid te lachen als iedereen probeert zichzelf schoon te krijgen en ze nog meer onder komen te zitten. “Gaat niet lukken, ik heb dit al eens eerder gehad.”zeg ik grinnikend. “Wacht eens, die paarse drap in mijn kamer was jouw schuld?”vraagt Yan met opgetrokken wenkbrauwen. “Jup, sorry nog daarvoor.”zeg ik lachend. “Het duurde weken om het eraf te krijgen.”zegt Sirius lachend.

Iedereen wordt meteen bleek.”Dus we lopen weken lang er zo vies bij?” vraagt een meisje half huilend. “Nee, Raven kan het ongedaan maken.”zegt Yan zuchtend. Ik knik en hef mijn handen op, ik laat de magie stromen en maak ze allemaal schoon. Als iedereen uiteindelijk op zijn of haar plaats zit komt een woedende Snape binnen. Hij grijpt mijn pols vast en sleurt me de klas door, de gang in. Sirius en Yan komen haastig aanrennen. “Opruimen.”buldert Snape. O shit hij doet me echt denken aan die dood doeners. Hij laat me los en ik val midden in een grote plas paarse drap. Helaas heeft de drap een eigenschap die normaal drap niet heeft. Als het op de vloer ligt en iemand heeft geprobeerd het te verwijderen, dan ontstaan er problemen. 1: iedereen die er in valt, komt niet meer los, dit omdat het spul zo erg plakt. 2: het komt tot leven en wordt pislink op de persoon die hemwilde verwijderen. 3: Het verwoest alles wat schoonmaakt. 4: het maakt echt alles, maar dan ook alles vies. 5: als je eenmaal in het ding zit kom je er niet meer uit.

Al het drap glijd naar elkaar toe en ook over mij heen. Het vormt een grote paarse klodder en staat op. Woedend richt het zich op Snape, en vanuit hier kan ik niet veel doen. Mijn armen en benen strekken zich en ik probeer me los te wurmen. Snape, Sirius, Yan, Anderling, Perkamentus en een hoop leerlingen kijken vol afgrijzen toe. Iedereen rent hysterisch naar de leerlingen kamers, zelf de leraren. Alleen Dark en zijn wolven pack blijven. Mike, Rick, Tim ,Jim, Luke en Jordy zitten bij ze en bedenken wat ze kunnen doen. Cody wordt wakker en begint luid te huilen, de drap schrikt zich te pletter en dan heeft ie pas helemaal door dat ik er in zit met een 1 jarig kind. Hij maakt vage blubber geluiden en volgens mij probeert hij met mij te communiceren. Cody begint zo mogelijk nog harder te brullen.

Ondertussen wordt de drap sterker en sterker, een felle energy stoot bereikt mijn geheugen. “Ik monster drap, jij mij gemaakt hebben, waarom?”hoor ik een sissende stem zeggen. “Ja, ik heb je gemaakt, maar per ongeluk. Stuiterdrankjes kunnen heel effectief zijn en de mijne al helemaal. Alles werd omgegooid en gemixt en zo kwam jij.”leg ik uit. “Jij mijn meester zijn, jij niet meer weg gaan?”vraagt de paarse drap. “Ik moet wel weg.”zeg ik zacht, mijn krachten nemen steeds beetje bij beetje af en Cody zwakt ook af. “Jij mijn meesteres zijn.”brult hij. “Ja, ik je meesteres zijn, maar ik echt hier weg moeten. “ brabbel ik zwak. “Jij ziek?”vraagt hij plots bezorgd. “Soort van, ik zit in jou en dat is niet goed voor Cody, ik kan er wel tegen maar niet zonder de juiste spreuken.”mompel ik. Plots ruik ik frisse lucht. Ik open mijn ogen en maakt Cody los ik gooi hem naar Dark, die hem opvangt. Ik mompel de bezwering, waardoor ik een beschermend pak aankrijg.

Een zilveren pak, die als een tweede huid om mijn lichaam zit. Compleet met schoenen, handschoenen, cap en mantel. Drapie sluit zich weer om mij heen en ik voel me iets beter. Buiten klinken er plots luide knallen. “Dood doeners.”wordt er gebruld. Drapie schrikt en pleurt door het raam naar buiten. Ik voel er niet veel val maar hij is woedend. Plots laten de Dood doeners een hard rotsblok boven op ons vallen. Een felle pijnscheut schiet door mij heen en ik krijs het uit van de pijn. Drapie glibbert er met moeite onderuit en heft het rotsblok op. Meteen zit ik weer binnen in hem. Dan wordt het plots zwart voor mijn ogen.