Huiswerk

na het eten bel ik George op, ik heb het idee dat ik afgeluisterd word.
ik kijk om, Lucius, Draco en pap kijken me aan.
ik ga maar verder met mijn gesprek.
"Waarom belde je, George?
"Wil je ons helpen met het huiswerk, ik snap er in elk geval niks meer van."
"Ik zal het even vragen, we hebben nu namelijk bezoek."
"Als het problemen oplevert geef je mij maar de schuld."
"Dat is het toch ook?"
"Ik probeer lief te zijn."
"Mooie poging, maar geen kans, wie willen hulp."
"Ons hele groepje."
"Dit gaat een lange avond worden."ik zucht.
"Ik zie je wel als het mag, anders zien we je morgen op school."
Doei."

Pap, mijn vrienden hebben hulp nodig met school, is het goed als ik even naar ze toe ga?"
"Bij wie om precies te zijn?" er leek iets achter te zitten, waarom zou hij dat nou vragen, ach ja.
George, maar iedereen is er straks."
"Wie."
"Dat ik dat jou nog moet vertellen, hoe vaak zijn ze hier wel niet geweest? natuurlijk komen Alicia, George, Menno en Siëna."
"nu goed?"
Oke, ga maar."
dag pap." ik geef hem een kusje en pak mijn jas.
de deur gooi ik open en snel haal ik mijn fiets van het slot.
ik zwaai nog even en weg ben ik.
rechtdoor, links, rechts , rechtdoor. Shit, ik ben verdwaalt.
ik bel George wel even.
"hai George."
"Wat is er, je bent toch niet weer verdwaalt?"
ik schaam me dood, het is me weer gelukt.
"Uhm, Ik ben weer verdwaalt."
"Waar sta je, ik kom wel naar je toe."
"Ik sta op de hoek van het dijkenplein en de narcissenstraat."
"Je bent erg afgedwaald, ik kom eraan."
ik kijk om me heen, ergens heb ik het gevoel bekeken te worden, maar er is niets.
ik zucht en haal mijn schouders op "Het is gewoon mijn verbeelding."
ik hoor geratel, een licht komt op me af, remmen. Daar is George.
"Hey Daisy, kom je?"
"Ja." snel pak ik mijn fiets en stap ik op.
samen fietsen we naar zijn huis toe, nog steeds heb ik het gevoel dat ik bekeken wordt.
eindelijk zijn we aangekomen, de rest is er nog niet.
natuurlijk niet, Alicia zal waarschijnlijk te laat zijn en Menno en Sïena waarschijnlijk precies op tijd.
"Wil je iets drinken?" vraagt George me.
"Ja graag.
opeens lijkt hij te schrikken. "Pas op!"
te laat, een gewicht op mijn rug, ik val.
"AU!"
ik wrijf over mijn voorhoofd en kijk achterom.
Alicia, hoe komt zij binnen.
"Alicia," hij lijkt te twijfelen of hij het moet vragen "Hoe ben je binnen gekomen?"
"Wist je het niet, je moeder had me de sleutel van de achterdeur gegeven omdat ik nog iets moest ophalen."
"Geef dan maar weer snel terug voordat er nog meer ongelukken gebeuren.
onderhand ben ik onder Alicia doorgekropen en ben ik gaan staan.
"Even onder ons, wil je het aankondigen wanneer je op mijn rug gaat springen?"
"Ja hoor." ze is echt raar, blijkbaar had ze niet eens door dat ik met mijn hoofd op de grond terecht kwam.
"Sorry nog, knuffel."
meteen sluiten een paar armen om mij heen.
George houdt zijn lach in, ik kijk hem vernietigend aan.
nu barst hij uit, zijn lach is aanstekelijk, een paar minuten later liggen we beide te lachen, Alicia kijkt ons niet begrijpend aan.
ding dong. dat is de bel, waarschijnlijk Menno en Sïena.
ze zijn 15 seconden te vroeg.
George loopt naar de deur en groet ze, precies 13 seconden.
ze zijn weer eens precies op tijd.
"Eigenlijk zijn we allemaal wel erg voorspelbaar, hé?
"Hoe bedoel je?" vragen ze me allemaal.
Alicia springt altijd op mijn rug, ik verdwaal altijd, Menno en Sïena zijn altijd precies op tijd, alleen George is een uitzondering."
"Hé, ik ben geen uitzondering!!!"
"Echt niet, bewijs het." dit gaat vermakelijk worden.
"Ik maak jou altijd aan het lachen."
hij heeft gelijk.
"oké. je hoort erbij, je bent geen uitzondering."
"Goed zo, zullen we nu aan de slag gaan?" hij lijkt iets te vrolijk om aan huiswerk te gaan zitten.
"George, wat ben je van plan, je bent te vrolijk, als het om huiswerk gaat wil ik graag weten wat jou zo maakt."
nu kijkt hij me verontwaardigt aan.
"Wat, wie is er nou zo blij met huiswerk?"
"Ik vond het gewoon leuk dat iedereen er is."hij begint te pruilen.
ik schiet in de lach. hij grijnst weer.
de rest laten ons gewoon, ze zijn er al aan gewend.
hij pakt zijn boeken, een probleem met Engels, dat is te makkelijk.
ik begin met het uitleggen van de stof, hij lijkt het te begrijpen.
de rest had meegeluisterd, en keken mij vol verbazing aan.
"Even een vraagje, hoe weet je dat terwijl je geen enkele les bijwoont?"
"Dat heb ik lang geleden al geleerd, ik ben tweetalig opgevoed, pap heeft in Engeland op school gezeten. Maar we zijn nu dus al klaar?"