Because you were/are special to us/me (ftsk) 34

Ik begin meteen de tafel te dekken als ik merk dat het middag is. Blijkbaar heeft Kyle het ook gemerkt dat het middag is en wou ook hij de tafel dekken. Zonder een woord te zeggen dekken we beiden de tafel. Mijn ouders komen thuis en eten samen met ons mee. Tijdens het eten wordt er opnieuw gezwegen. Even later vertrekken mijn ouders opnieuw naar hun werk. Kyle en ik zitten elk in een andere zetel tv te kijken. Als het bijna 17.00 uur is zap ik naar 2be, de zender waar ze mijn favoriete programma uitzenden. Blijkbaar is dat niet helemaal wat Kyle wou en zapt hij terug. Ik zap opnieuw naar de zender en geef de strijd niet op. Ook hij is van de mening de strijd niet op te geven en blijft terugzappen. "Is het je al opgevallen dat je logeert in mijn huis!? Ik beslis wat we kijken, je kan de pot op! Het is mijn programma, dus ik kijk ernaar! Ga ergens anders het irritante joch uithangen!" roep ik boos na een kwartier. "Burn in hell! Ik snap echt niet wat ik ooit in jou gezien heb! Ik moet echt blind geweest zijn! Ik vraag me af waarom de jongens dachten dat wij voor mekaar bestemd zijn want dat is blijkbaar niet zo! Het enige wat we nog gemeen lijken te hebben is de haat voor elkaar! Elisa, ja je hoort het goed, ik zeg GEEN Ella, ik haat je ook! Misschien zelfs nog erger dan jij mij haat!" roept hij. In zijn ogen lijkt iets te knakken, alsof hij iets zei waarvan hij overtuigt wil knikken maar dat helemaal niet waar is. "Ach man, stik! Val dood! Als het op deze manier verder moet kan je maar beter je koffer pakken en maken dat je weg bent!" Kyle loopt naar de deur. "wel, misschien is dat nog niet zo'n slecht idee! Tot nooit meer, Elisa!" roept hij boos en trekt de deur open. Verder dan dat gaat hij niet. "Wat is je probleem nu weer!? Je gaat me toch niet gaan vertellen dat je ineens vastgelijmd zit aan de grond want ik weet niet of je het beseft maar ik ben wel 21 dus in sprookjes geloof ik niet meer!" Mijn gezicht vertrekt van kwaad naar beschaamd? Ik weet niet zeker of ik het wel beschaamd kan noemen. Daar waar Kyle voor stond staat mijn vader verbaasd te kijken. "Wat gebeurd er hier allemaal?" vraagt hij verbaasd in het Engels zodat we het beiden verstaan. We beginnen door elkaar te roepen en wijzen. "Genoeg! Zwijg allebei!" Geschrokken kijk ik mijn vader aan. "Ik heb geen idee wat er met jullie beiden aan de hand is maar het klinkt niet goed. Ik heb zo'n vermoeden dat het al van deze voormiddag aan de gang is en het zint me helemaal niet. Jullie gaan dit meteen uitpraten en dan bedoel ik echt wel uitpraten zodat jullie als vrienden uit mekaar gaan." beveelt mijn vader ons. Hij dwingt ons in de zetel te gaan zitten. We gaan naast elkaar zitten maar gunnen elkaar geen blik.

"Wat is nou eigenlijk het probleem? En waag het niet nog eens te proberen tegelijkertijd elkaar te beschuldigen." vraagt mijn vader streng. "Misschien kan jij beginnen Kyle." stelt hij voor. "Zij is onzeker over wat ze wil. Gisteren wou ze voor geen geld ter wereld dat ik met haar zou breken en nu kan het ineens niet snel genoeg gedaan zijn." begint hij zonder twijfel. "Heb jij daar nog iets aan toe te voegen, Elisa?" vraagt hij en kijkt me waarschuwend aan als hij mijn blik ziet. Ik haal rustig adem en begin. "Hij beschuldigd mij ervan dat ik lieg, oké, ik vertaal niet altijd helemaal wat er gezegd wordt maar dat doe ik alleen maar om hem niet te kwetsen. Het lijkt er alleen op dat hij dat niet snapt."probeer ik zo rustig mogelijk te zeggen. "Weet je wat? Ik denk dat we beter gewoon vrienden zijn, of iets dat erop lijkt want toen we gewoon vrienden waren ging het goed, super goed. Nu is het helemaal anders blijkbaar." Verwijtend kijk ik Kyle aan en zet me recht. "Elisa, kom naar hier!" roept mijn vader boos maar ik luister niet en loop naar mijn kamer.