O9.

O9.
Samen met Ryan liep ik de kantine binnen, naar de rest van de groep die al aan een tafel zaten. 'Heee. Lisa heb je het goede nieuws al vertelt ?' Lisa schudde haar hoofd. 'Goede nieuws ?' Vroeg iedereen behalve Lisa. 'Ja, we gaan ons inschrijven voor Cheerleaders.' Zei Lisa trots. 'Jullie ?' Vroeg Chaz spottend en hij begint telachen. Lisa gaf hem een mep tegen zijn hoofd. 'Ja wij, als we door gaan zijn we echte cheerleaders.' Lisa was echt blij dat kon je wel merken. Gelukkig was iedereen -behalve Chaz, want die dacht dat we een grapje maakte- blij voor ons.

Na school fietste Ryan en ik samen naar huis. 'Dus Lisa en jij zijn wel erg goede vrienden geworden he ?' 'ja nogal, ze is echt heel aardig.' 'Klopt, maar hoe zit het nu met je vrienden in Nederland ? Ik hoorde dat ze naar Atlanta kwamen.' 'Ja klopt, in de herfst vakantie.' 'Dat duurt nog best lang.' 'Ja helaas wel, maar ik heb er echt zin in.' 'Hoelang blijven ze ?' 'Twee weken, als ik ze niet over kan halen om hier tekomen wonen.' 'Ben je dat van plan ?' 'Misschien, een beetje. Ik mis ze echt heel veel.' 'Wil je Dylan ook overhalen ?' 'Hoe weet jij over Dylan ?' 'Van Lisa gehoort, ze zei dat je het er nogal moeilijk mee had. Wat is er eigenlijk tussen jullie gebeurt ?' Gelukkig kwamen we in de straat waar Ryan en ik woonde aan. Ik had geen zin om teantwoorden. Sterker nog, ik wílde nieteens antwoorden. Bang om weer tehuilen. 'Vertel ik allemaal nog wel een keertje, niet nu oke ?' 'Oke, tot morgen.' 'Tot morgen.' Ik reed snel de tuin in en zette mijn fiets neer. Ik rende naar binnen, waar meteen mijn ogen zich weer vulde met tranen. Tranen die nooit ophouden...