78. “ Je bent echt niet te doen,Frie.” Lachte ik..

Met een gelukzalig gevoel in mijn lichaam zond ik hem een berichtje terug. Ik snapte echt niet hoe graag je iemand in de wereld kon zien. Dit gevoel was ongelofelijk. De avond ging voorbij zoals elke andere avond. Behalve dan, dat ik niet meer single was.

De volgende dag.

Ik stond in de living mijn handtas klaar te maken. Friedolien en ik werden vandaag in de turnschool verwacht. Irina had een belangrijke mededeling had ze ons gezegd. Hoeveel we in Mie ook hadden zitten zeuren, ze had nog niets gelost. Het kon niet snel genoeg tijd zijn voor me. Net toen ik mijn portefeuille in mijn handtas had gestoken werd er aangebeld. Ik wandelde naar de deur en zoals verwacht stond Friedolien daar. “ Hey, hoe gaat het?” vroeg ze toen ze binnen kwam. “ Goed hoor.” Zei ik en ik moest proberen mijn lach in te houden. Friedolien keek me raar aan. “ Is er iets?” vroeg ze. “ Nee nee.” Zei ik vlug en ik probeerde terug normaal te doen. Ik en Bill hadden afgesproken om nog niets te zeggen tegen Tom en Friedolien. We wilden het nog even geheim houden. Aan de ene kant vond ik dit spannender, maar aan de andere kant was ik bang dat Friedolien me veel te snel ging doorhebben. “ En hoe was het shoppen met Bill gisteren?” vroeg ze. “ Zeer goed.” Glimlachte ik. “ Hij weet echt al de leuke winkeltjes zijn enzo.” Vervolgde ik. “ Dat verbaasd me niets.” Zei Friedolien. Ik glimlachte. “ Ik ben benieuwd wat Irina ons te vertellen heeft straks.” Veranderde ik van onderwerp. “ Ja, ik ook.” Zei Friedolien “ Ik heb niet het gevoel dat het iets slecht is.” “ Ik ook niet, na Mie kan dat ook niet.” Ging ik in op haar. Ik keek even op mijn uurwerk. “ Zullen we maar gaan?” stelde ik voor “ Je weet dat Irina niet graag heeft dat we te laat komen.” Friedolien knikte. Ik haalde mijn handtas, nam de sleutel van mijn fiets en we liepen naar buiten. Friedolien stapte al op haar fiets en terwijl deed ik mijn slot open. “ En wat heb jij gisteren nog gedaan met Tom?” vroeg ik aan haar. Ondertussen stond ik ook al naast haar met mijn fiets. Ze keek me aan en er verscheen een grote glimlach op haar gezicht. “ We zijn naar de cinema geweest.” Glimlachte ze. “ Oei, je hebt waarschijnlijk niet veel van de film gezien.” Lachte ik terwijl we aanzette. “ O, jij gemeen kreng.” Lachte ze en ik zag dat haar wangen wat roder werden. “ Zie je wel! Je bloost! Ik heb gewoon gelijk.” Gilde ik. Een vrouw die met haar hond aan het wandelen keek ons verwonderd aan en schudde dan even met haar hoofd. “ Maaike, niet zo roepen.” Zei Friedolien met een grijns op haar gezicht. “ Je bent echt niet te doen Frie, echt.” Lachte ik.