O8.

O8.
Het is pauze. Ik loop samen met Lisa langs de sportvelden. Er zijn een paar cheerleaders aan het cheerleaden. 'Ik wil niet dat hij naar Atlanta komt! Ik wil Zaneta, Niki en Koen heel graag zien en ik mis ze vreselijk! Maar waarom moet hij nou weer mee ?' 'Hmmm.' 'Lisa ?' -Geen reactie.- 'Luister je wel ?' Ik zwaai met mijn hand voor haar hoofd. 'Aarde aan Lisa ?' 'Huh wat ?' 'Je hebt dus echt niet geluisterd ? 'Ehm..' Ik zuchte. 'Maar wat zei je nou ?' 'Maakt niet uit, waar dacht je aan, Chaz ?' 'Nee, cheerleading.' 'Cheerleading ?' 'Ja.' 'Wil je gaan cheerleaden ?' 'Misschien, alhoewel ik waarscheinlijk toch geen kans maak.' Ik glimlachte even. 'Sinds ik Bring it on heb gezien wil ik al cheerleaden, alleen ik ben lang niet goedgenoeg en bovendien hadden ze dat niet op de scholen in Nederland.' 'Ze zoeken nieuwe cheerleaders, ga je je inschrijven ?' 'Nee denk het niet, jij ?' 'Misschien, als jij dat ook doet.' 'Ik zie wel...' Wat ik zei was waar, sinds ik die film heb gezien wil ik dat al. Maar of ik goed genoeg ben ? Vast niet. Maar het past wel beter bij mijn karakter sinds die weer terug is zoals hij was. Maar als ik erbij kwam had ik wel een excuus om minder tijd door tebrengen met Dylan die naar Atlanta kwam.

Toen ik thuis was ging ik meteen Lisa bellen. Ik pakte mijn mobiel en toetst haar nummer in. 'Met Lisa.' 'Hee Lisa, met Bianca. Ik wou even zeggen dat ik me denk ik toch ga opgeven.' 'Echt ?' 'Ja.' 'Jeeeeeeuj! gilde Lisa blij door de telefoon. Ik grinnikte. 'Maar waarom nu opeens wel ? Is het omdat Dylan naar Atlanta komt en je dan een excuus hebt om minder tijd met hem door tebrengen ?' 'Je hebt wel geluisterd!' 'Ja, euh, half. Antwoord nou maar.' 'Het is niet omdat Dylan hier heen komt, maar gewoon. Ik wil het heel graag.' 'Nou oke dan, ik ga hangen. Byee. Iloveyougirl.' 'Doeeei, iloveyou2.
Lisa hing op.
Hoe kon het nou dat ze wist waarom ik het deed ? Alsof ze gedachte kon lezen. Natuurlijk wilde ik het echt heel graag. Maar een deel van mij deed het ook om hem tevergeten en als excuus tegebruiken. Maar dat kon zij toch niet weten ? Toch ? Of had ze nu mijn zwakke plek, Dylan, ontdekt. Ik dacht terug aan de tijden van vroeger, ik wás zo gelukkig met hem... Mijn ogen vulde zich met tranen die langszaam over mijn wangen begonnen testromen.