#70.

““Moest je nu echt zo bot doen?” “Bill heeft gelijk mam. Ik had verwacht dat je op z’n minst wat milder ging zijn. Je bent toch blij voor Bill?” Het bleef even stil. Ik stond achter de deur die me weer naar hen zou leiden. Nadat Tom me drie glazen fruitsap had ingeschonken kon mijn blaas het niet meer aan. Ik stond stokstijf achter de deur en probeerde geen geluid te maken. Ik moest het weten. Ik wilde weten waarom Merina zo deed. Ze deed zo onverschillig tegen me. Ik wist niet of ze altijd zo deed, maar uit de ondertoon van de dingen die ze zei kon ik mijn conclusies wel trekken.
“Natuurlijk ben ik blij voor je liefje.” “Maar waarom doe je dan zo tegen haar?” “Hoe bedoel je zo?” Ik kon de zucht vol frustratie die uit Bill’s mond kwam bijna horen.
“Mam, je weet best wel wat we bedoelen”, zei Tom. Het bleef weer een aantal seconden muisstil. Ik hield niet van dit soort spanningen. Misschien hoorde ik dit beter niet te horen.
“Het is gewoon het feit dat,” ze nam een korte pauze, “dat ik in de roddelboekjes moet ontdekken dat je contact hebt met een meisje en nu blijkt zelfs dat jullie een relatie hebben.” Mijn mond vormde zich om tot een geluidsloze o. Dat was het dus. Daar wrong het schoentje dus. Ze was teleurgesteld “Mama, het spijt me, maar…” Bill’s stem brak even. Hij voelde zich schuldig. Ik kon het tafereel al helemaal voor me zien, ook al stond de deur tussen ons in. “Ik wou wachten tot het serieuzer werd, dat begrijp je toch wel? Je weet dat ik niet zoals Tom ben. Ik wachtte op een goed moment, maar blijkbaar is dit toch niet zo goed als ik dacht.” “God nee, maar best dat je niet zoals je tweelingbroer bent. Ik weet niet hoe ik dat twee keer zou aankunnen.” Tom bromde iets wat ik niet kon verstaan. “Het is gewoon het feit dat jullie zo vaak weg zijn. Ik zie jullie amper en het spijt me dat ik het zo moet zeggen, maar ik ben meer op de hoogte van jullie leven als ik die tijdschriften lees dan dat ik het van jullie hoor.” “Mama”, prevelde Bill. Ik kon het niet aanhoren. Ik kon hem zo niet aanhoren. Ik zuchtte, kuchte even en duwde daarna de deurklink naar beneden.